ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σήμερα το πρωί κι όλα ήταν διαφορετικά.Έξω ο καιρός έδειχνε να κεντάει την μοίρα μας,έβαλα καφέ και κάθισα στον καναπέ με την κουβέρτα.Είχε ήδη αρχίσει να φαίνεται το γαλάζιο,να ξεθωριάζει το σκούρο μπλε του ουρανού.Σκεφτόμουν τι όμορφος καιρός τόσο μελαγχολικός ,μα τόσο ξεκάθαρος.Μου συμβαίνει συχνά.Ξυπνάω νωρίς και κοιμάμαι αργά.Ο καφές κρύωσε τον ακούμπησα πάνω στο λουστραρισμένο τραπεζάκι μου.Αυτό που όντας πιτσιρίκι συνήθιζα να παίζω και να τρώω στα πάρτι με καλούς φίλους.Πόσες ιστορίες,πόσα αστείαΚι όμως μέχρι να σκεφτώ όλα αυτά και να τα βάλω στο μυαλό μου με μια σειρά,είχε ήδη ξημερώσει και ζούσα κάθε κλωστή του κεντήματος λίγο λίγο...