ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γιατί πάντα αυτές οι ανασφάλειες να τα γαμάνε ολα; Εκεί που πάω να τα βρω λίγο με τον εαυτό μου και να δημιουργήσω μια υγιή σχέση με έναν άνθρωπο έρχονται όλες οι ανασφάλειες, οι αμφιβολίες, η έλλειψη εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης και μου γαμάνε το μυαλό..Φυσικό και επόμενο να επηρεάζονται και οι σχέσεις μου.. Ίσως πρέπει απλά να αποδεχτώ ότι όλη αυτή η τραγική κατάσταση της παιδικής μου ηλικίας μου έχουν αφήσει σημάδια που δεν γιατρέυει ο χρόνος. ϊσως να χρειάζομαι μια αλλαγή περιβάλλοντος ή ανθρώπους που να με στηρίζουν πραγματικά. Ή ίσως αυτή να είμαι και αυτη θα παραμείνω και απλά πρέπει να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι θα μείνω μόνη. Και ποιον να κατηγορήσω, τους γονείς μου, τις περιστάσεις ή εμένα;