8.3.2013 | 01:53
Σήμερα,
ήθελα μετά από καιρό κάτι να μου πάρει το μυαλό.Ένα... ΠΟλλά νεύρα.Καθόμουν σε αναμένα κάρβουνα.Δεν άντεχα τις σκέψεις μου.Σκεφτόμουν εσένα, εμένα τη μάνα μου που πονάει, θα με τρέξουν στην δουλειά πάλι αύριο, θα είμαι με 5 ευρό ήδη σε μια βδομάδα (μην κάτσει στραβή παναγία μου...)Πονάω.Είναι μεγάλο το βάρος και είμαι μόνος.Πάει πολύς καιρός που είμαι καθαρός.Μα κάτι νύχτες σαν αυτές είναι που δίνεις την μάχη σαν να ναι η πρώτη μέρα.Μου πέρασε.Στο κεφάλι μου ήταν. Όλα στο κεφάλι μας δεν είναι?Αύριο είναι μια άλλη μέρα. Υγ: Μην παραμυθιάζεις τον εαυτό σου. Δεν το ελεγχεις.Ζήτα βοήθεια πριν να είναι αργά.Πάντα θα πονάς, αλλά χωρίς αυτό θα ζεις.