ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειναι η γιορτή του πατέρα. Και εγώ δεν ξέρω αν μπορω να πάρω τηλέφωνο τον δικο μου να του πω χρονια πολλά. Ναι, να τον πάρω τηλ, οχι να του το πω απο κοντά, γιατί φυσικά απο λάθος αποφάσεις που πάρθηκαν πριν αρκετα χρονια, δεν μένει μαζι μας! Χώρισαν λοιπόν οι γωνεις μου όταν ήμουν γύρω στα 7... Το μοναδικό που εχω να θυμάμαι, ειναι καβγάδες, φωνές, η αστυνομία κάτω απο το σπίτι λόγω μηνύσεων απο τους γείτονες η και απο τους ίδιους, ο ένας να κανει μήνυση στον άλλον, και εμένα (η μικρότερη απο τα 2 παιδιά) να με βάζουν ουσιαστικά να 'διαλεξω'. Ο πατέρας μου τοτε δεν συμπεριφερόταν σωστά. Τον βλέπαμε σπάνια, και μετά απο δικαστικές αποφάσεις, και τοτε το μοναδικό πράγμα που κάναμε ήταν να μαλωνουμε και να μας φωνάζει για το ποσο (..διάφορες βρισιές..) ειναι η μάνα μου. Η μάνα μου με την σειρά της, εκμεταλλευόταν την συμπεριφορά του αυτή, και μας έβαζε λόγια για να βγει τέρας στα ματιά μας. Θυμάμαι μια φορά, μας είχε δώσε χρήματα πριν έρθει ο πατέρας μου να μας πάρει, για να μπορέσουμε να φύγουμε απο το σπίτι και να πάρουμε ταξί, αν τυχόν μας χτυπήσει, βιάσει (φυσικά και δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί αυτο), φωνάξει σε σημείο να κλαίμε (συνηθισμένο) και αλλα πολλά. Ευτυχώς όμως μυαλό είχα, οσο μικρή και αν ήμουν, και τοτε δεν έδινα τόση βάση/αξία σε όλα αυτά. Δεν με επηρέαζαν τόσο, και απλά περίμενα να περάσουν τα χρονια για να πάρω τις αποφάσεις που επρεπε. Ο αδελφός μου αποφάσισε να μην ξαναδεί τον πατέρα μας, εγώ όμως δεν μπορω να το κανω αυτο γιατί ξέρω πως εχει αλλάξει. Μιλάμε σπάνια και βρισκόμαστε ακόμα πιο σπάνια. Παλι σύμφωνα με αυτά που είχε αποφασίσει κάποτε το δικαστήριο, σε βαθμό που δεν με κουράζουν και εμένα όμως. Και αυτο που ρωτάω εγώ τωρα. Εχω να τον δω τουλαχιστον 2 μήνες. Μιλήσαμε τελευταία φορά στο τηλέφωνο την Πέμπτη, και αυτο για λίγα λεπτά. Και για κάποιον λόγο δεν μου βγαίνει να τον πάρω τηλέφωνο, και να του δείξω πως υπάρχει κάποιο άτομο που θυμάται οτι σήμερα γιορτάζει και αυτός. Αλλα ξέρω πως θα στεναχωρηθει αν δεν το κανω. Μπορει να περίμενε χρονια να ακούσει τα χρονια πολλά για αυτή την μέρα, και τωρα που εχει 2 παιδιά, και παλι δεν τα ακούει; Δεν ξέρω τι να κανω.. Να τον πάρω η οχι;Χρονια πολλά σε όλους τους πατεράδες λοιπόν. Και μην παίρνετε βιαστικές αποφάσεις. Δεν ειναι ανάγκη να κάνετε οικογένειες αν δεν είστε σίγουροι. Έρχεται μια μέρα που αυτές τις αποφάσεις τις 'πληρώνουν' άτομα που δεν είχαν καν την ευκαιρία να κάνουν τα πράγματα καλύτερα. Και αυτο ειναι λάθος. Πονάνε αυτοί. Χαλάει η ζωή τους και δεν φταίνε. Δεν φταίω. Καλημέρα!