ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πως νιώθω; Νιώθω βαρυά. Νιώθω πως δε με χωράει η Γη μου. Νιώθω πως η ζωή μου κάνει μια τεράστια καμπύλη και εγώ χώνομαι όλο και πιο βαθιά κάτω από το χώμα, με τις προσπάθειές μου να μη βγαίνουν πουθενά. Νιώθω πως θέλω να κλάψω με λυγμούς όλη μέρα και να ουρλιάζω που είμαι εγώ. Που είμαι αυτός ο καταραμένος εαυτός μου και που κανείς δεν θα καταφέρει ποτέ να με καταλάβει στο έπακρο. Νιώθω μόνη, ναι. Νιώθω μόνη. Έχω συχνά πονοκεφάλους γιατί δεν αντέχω την πραγματικότητα όπως είναι. Συχνά μου φταίνε οι άλλοι, όμως πάντα καταλήγω στο ότι φταίω πάντα εγώ. Μόνο εγώ και κανείς άλλος. Έχω βαθιά αισθήματα ενοχής, ότι για ακόμη μια φορά δεν έκανα το σωστό, ότι πάντα λέω λάθος πράγματα, ότι θα μείνω μόνη για πάντα καθώς ποιος θα αντέξει αυτήν την προσωπικότητα για πάντα. Νιώθω πως ο ήλιος πλέον απλώς με πονάει στα μάτια. Νιώθω πως δεν μπορώ πια να χαμογελάσω στους ανθρώπους. Κανέναν δε θέλω πια, επειδή απλά δε με θέλει εκείνος.Κάποτε ήμουν όμορφη. Κάποτε περπατούσα και ο κόσμος θαύμαζε τη νοημοσύνη μου, την ευστροφία μου, τα μάτια μου, τα χείλη και τα μαλλιά μου. Κάποτε έλαμπα, από ευτυχία και από αγάπη. Ποιος την πήρε από πάνω μου; Ή μάλλον, ποιοι συντέλεσαν στην απώλεια ενέργειας και διάθεσης;Η επιστήμη της ψυχολογίας και οι νόμοι του σύμπαντος λένε πως μόνο εγώ είμαι η υπεύθυνη για τη ζωή και τις επιλογές μου. Μόνο εγώ έχω να αποφασίσω αν η μέρα μου θα είναι όμορφη ή αν βυθιστώ και πάλι στη μελαγχολία. Ναι, φυσικά, όλοι τα γνωρίζουμε αυτά, και εγώ μάλιστα, με μάτια γεμάτα υποκρισία, αυτά συμβουλεύω και τους φίλους μου. Ακριβώς αυτά. Τους κρίνω γιατί αντί να σηκωθούν και να κάνουν κάτι με τη ζωή τους, αυτοί κάθονται και κλαίγονται για τη δήθεν μεγάλη στενοχώρια τους. Και να, που έρχονται στιγμές, που εγώ τα παίρνω περισσότερο κατάκαρδα και κλαίω από το πρωί μέχρι το βράδυ για τις παρανοήσεις άλλων. Αν αυτό δεν είναι υποκρισία, τότε τι είναι; Θέλω να ξεφύγω από όλη αυτή τη λούπα που ζω καθημερινά και να βρω επιτέλους το νόημα της ευτυχίας. Δε θέλω ούτε λέξεις, ούτε αποφθέγματα που θα μιλήσουν για τη ζωή μου, ούτε τρανταχτές δοκιμασίες που θα μου μάθουν πράγματα για τον εαυτό μου και το μέλλον. Θέλω απλώς ηρεμία. Δε θέλω να αποκτήσω την ηρεμία με απάθεια και αδιαφορία, αλλά με πλήρη συνειδητοποίηση ότι η ζωή είναι γαμάτη και είμαι εδώ για κάποιον γαμάτο λόγο και όχι για να υποφέρω. Θέλω η καρδούλα μου να χτυπάει γρήγορα για στιγμές ευτυχίας και ηδονής. Για τίποτε παραπάνω, για τίποτε πιο λίγο.