ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

της πόλης που μένω. Είχα πολύ καιρό να πάω και είχα ξεχάσει ποσο αποπνικτικά είναι. Παλιές πολυκατοικίες, κίνηση, αφίσες και σκουπίδια παντού, ζέστη...Τα ξέρετε...Εν τω μεταξὐ, σε όσους λέω πως δεν μου πολυαρέσει η πόλη μου, μου λένε ''ααχ και να ξέρες πως είναι αλλού...ωραία είστε εδώ..'' άρα ψιλιάζομαι πως παντού πάνω κάτω το ίδιο είναι. Δεν θα σας ρωτήσω πως και σας αρέσει να ζείτε έτσι, γιατί σαν παιδί στο κέντρο μαγάλωσα και δεν θυμάμαι να με είχε ενοχλήσει ποτέ, τώρα όμως που από το γυμνάσιο ζω εδώ, 30 λεπτά εκτός πόλης, δεν το συγκρίνω με τίποτα. Ώρες ώρες, γιατί γενικά δεν ικανοποιούμαι με τίποτα, γκρινιάζω για το πόσο ήσυχα είναι , ή για το πόσο σπαστικό είναι η μόνη σου επιλογή μετακίνησης να είναι το υπεραστικό αλλά όχι...Πλέον δεν μπορώ να με φανταστώ αλλού. Εδώ βάζεις την μουσική σου τέρμα γιατί ξέρεις πως ο γείτονας για μία ώρα θα σε ανεχτεί όπως θα έκανες και εσύ. Το να ανοίγεις τις κουρτίνες και να βλέπεις δέντρα, τον ουρανό, πουλάκια σου φτιάχνει αμέσως την διάθεση. Εδώ το μεσημέρι δεν έχει σκιά πουθενά, όταν φυσαέι σε παίρνει και σε σηκώνει, όταν βραδιάζει μπορείς να ξαπλώσεις στο μπαλκόνι και να κοιτάξεις πάνω τα αστέρια γιατί εδώ φαίνονται. Βλέπεις τις εποχές να αλλάζουν μπροστά σου...Τον νοέμβρη έχει κίτρινα λουλουδάκια, τον φεβρουάριο ανθίζουν οι αμυγδαλιές κλπ κλπ. κλπ. Το πιο σημαντικό φυσικά, είναι πως αν θες, μπορείς ανα πάσα στιγμή να βρέθεις κάπου ωραία, που να είσαι μόνο εσύ. Ας πούμε εγώ,έχω το δέντρο μου, πηγαίνω σκαρφαλώνω, τρώω αν πεινάσω και όταν έχω υπερενταση χοροπηδάω γύρω γύρω σαν τρελή γιατί ξέρω πως δεν θα με δει κανείς (οκ μια δύο φορες με έχουν δει τα παιδιά της οικογένειας που μένει σχεδόν δίπλα αλλά κάνω πως δεν συνέβη...είναι και καθηγήτρια μου η μαμά τους...). Και το καλύτερο είναι πως μέσα σε 10 λεπτά τρέξιμο, μπορώ να είμαι στην θαλασσα. Το καλοκαίρι στην κυρια παραλία έχει πολύ κίνηση και πραγματικά είναι όμορφα. Κάθε απογευμά και βράδυ γίνεται χαμός. Αλλά και πάλι, αν θες κάτι πιο πριβέ, έχεις πιο περα στα βραχάκια έχεις όσο χωρό σου αρέσει. Ακόμη ξέρεις, πως το απόγευμα θα πας στην παραλία και θα είναι εκεί η παρέα σου ή ξαδέρφη σου ή κάποιος τέλος πάντων... Τώρα και ας νιώθω πως αυτό το μέρος και πάλι δεν με χωράει ώρες ώρες ,πραγματικά το εκτιμώ. Δεν φταίει το μέρος, όταν καταφέρω να κάνω την ζωή μου όπως την φαντάζομαι, σίγουρα εδώ θα την ζω καλύτερα. Σε ένα τέτοιο μέρος θέλω να μείνω για πάντα, όχι εδώ όπως δήποτε, αλλά κάπου κάπως έτσι..!