ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και..νιωθω ευγνωμοσυνη...απιστευτη ευγνωμοσυνη που σ εχω στην ζωη μου..που με λατρευεις με αγαπας κ με νοιαζεσαι ακομα παρολα οσα εχεις τραβηξει εξαιτιας μου...ισως το σ αγαπω που θα σου πω εγω να ειναι πολυ λιγο για εναν ανθρωπο σαν εσενα...και ντρεπομαι γι αυτο..θελω τοσο πολυ να σε κανω ευτυχισμενο..αλλα μερικες φορες χανω την μπαλα και..πετυχαινω το αντιθετο...συγγνωμη...θελω να ξερεις οτι σ αγαπαω παρα πολυ..και ας μην στο δειχνω παντα...ομως...εσυ εισαι > χαρακτηρας..εισαι σαν ηλιαχτιδα..χαμογελας και φωτιζεται ο κοσμος ολοκληρος...οτι σκεφτεσαι οτι νιωθεις ειναι ξεκαθαρο..ολα ειναι απλα...και εγω απροβλεπτη..σαν την θαλασσα...καθε φορα που βυθιζομαι..πεφτω ολο κ πιο χαμηλα...και σε τραβαω μαζι μου...δεν το θελω αυτο...δεν το κανω επιτηδες...δεν μπορω να το ελεγξω..δεν θελω να το ριξω στην μοιρα η στο θεο...οχι...απλα σου το χω πει..ειμαι αδυναμη..πολυ αδυναμη...απλα μερικες φορες φορες θα ηθελα να ημουν καλυτερη..για σενα...θα προσπαθησω να γινω...γιατι σου αξιζει...σ αγαπαω μωρακι μου....