ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μπήκα σήμερα στο μετρό χωρίς να ξέρω που πάω. δεν ήμουν καθόλου καλά. είμαι χάλια αυτόν τον καιρό, ήταν και σκατομέρα σήμερα.Μπήκα λοιπόν στο μετρό και έκατσα πίσω πίσω στην τετράδα.Κοιτούσα τον κόσμο χωρίς να προσέχω όμως τίποτα.Σαν να βλέπω τηλεόραση και έχει διαφημίσεις η ταινία και απλά χάνομαι σε σκέψεις. Είχα αποφασίσει ότι δεν θα ασχοληθώ με τίποτα. Δεν είχα ούτε όρεξη ούτε ενέργεια καν να σκεφτώ τι σόι άνθρωπος παίζει να ναι ο απέναντι. Ήρθε μια κοπέλα και έκατσε δίπλα μου. Όμορφη, την κοίταξα αλλά πάλι σε στυλ τηλεόρασης ξέρεις, σαν να μην είναι όντως δίπλα μου και άρα δεν μπορώ να της μιλήσω ή μάλλον δεν τίθεται καν τέτοιο ζήτημα.Για κάποιο λόγο όμως ένιωθα άνετα δίπλα της.Σαν να την ξέρω χρόνια. Χάθηκα σε σκέψεις πάλι, κάποια στιγμή όμως έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάει το βιβλίο της κοπέλας επίμονα. Εκεί άρχισε μια κατάσταση στην οποία σκεφτόμουν κάτι δικό μου πάρα πολύ έντονα και ξεφυσούσα, αλλά αργά αργά αλληλεπιδρούσα χωρίς καν να το καταλαβαίνω (τώρα βλέπω το dvd στο μυαλό μου) με τους γύρω μου. Συνέχισα να κοιτάω το βιβλίο επίμονα και ας μην διάβαζα, γιατί ενιωσα ότι δεν την ενοχλούσε αλλά ίσα ίσα της άρεσε. Μετά από λίγο γύρισε το βιβλίο για να βλέπω καλύτερα! Την κοίταξα μια στιγμή και χαμογελούσε. Συνέχισα να χαζεύω, ενώ σκεφτόμουν ένα κάρο άλλα πράγματα, μία το βιβλίο, μία την κυρία απέναντι που μας κοιτούσε και τους δύο περίεργα. Αναρωτιέμαι.. τι έργο να έβλεπε αυτή; Κάποια στιγμή, σηκώθηκε απότομα ίσως και ενοχλημένα και έφυγε. Ίσα ίσα ξύπνησα και είδα ότι διάβαζε Καζαντζάκη.Και ήταν όμορφη. Χρωματιστή. Μ'αρεσουν τα χρώματα. Με κοίταξε πριν ανέβει τις σκάλες φεύγοντας.Και εγώ δεν έκανα απολύτως τίποτα. Έκατσα σαν τον μπούφο να την κοιτάζω να φεύγει σαν να γράφει "the end" η ταινία.