ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αδυνατώ να καταλάβω την «μανία» που πιάνει τις γυναίκες, επι των πλείστον, να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια, όταν διαπιστώνεται ότι μόλις το 1% (που είναι το στατιστικό λάθος) καταφέρνουν να μην χωρίσουν. Το 99% των ανθρώπων, παντρεύεται (πληρώνει ένα σκασμό λεφτά για την «τέλεια» τελετή, χώνει τις εκατέρωθεν οικογένειες του μελλοντικού ζευγαριού να συνεισφέρουν, δηλ. να μην τους μείνει φράγκο) και χωρίζει σε ορίζοντα 5ετίας και με ένα παιδί παραμάσχαλα! Παίρνει και το διαζύγιο (πληρώνει επίσης ένα σκασμό λεφτά, συνήθως το πληρώνουν τα συμπεθέρια, δηλ. ο συνταξιούχος) για να πει στο τέλος ότι: «χώρισα αλλά δεν μπορώ μόνη μου και θέλω να βρω ένα γκόμενο, να με προσέχει, φροντίζει κτλ. Αφού το ζητούμενο είναι εν τέλει να βρεις γκόμενο, γιατί να μπεις σε όλη αυτή τη διαδικασία: γάμος – παιδί – διαζύγιο;; Αδυνατώ επίσης να καταλάβω τις γυναίκες που ισχυρίζονται ότι θέλουν ένα παιδί, γιατί τους χτυπάει ο κώδων της μητρότητας, χωρίς να σκεφτούν τι σημαίνει φέρνω στον κόσμο έναν νέο άνθρωπο. Το παιδί για τον γονέα λειτουργεί κάτι σαν «πάγιο». Το έχεις, το κουβαλάς, το προσέχεις, το υποστηρίζεις, το φροντίζεις για μια ολόκληρη ζωή. Δεν εντάσσεται στην κατηγορία του «πουκαμίσου»… δεν μου αρέσει, τελικά, το πετάω. Το ζητούμενο κυρίες μου δεν είναι να κάνεις ένα παιδί για να ικανοποιήσεις την «ματαιοδοξία» της μητρότητας…για να πεις στον κύκλο σου ότι: «έκανα και εγώ ένα παιδί, αλλά δυστυχώς ο γάμος μου δεν πέτυχε, αλλά δεν πειράζει… έχω τουλάχιστον το παιδί μου». Το παιδί το ρώτησες πως μπορεί, αν μπορεί, να μεγαλώνει με μισή οικογένεια? Γιατί το καταδικάζεις προκειμένου να ικανοποιήσεις το δικό σου απωθημένο της «νύφης»? Το ζητούμενο είναι ο κόσμος να παντρεύεται γιατί ΠΙΣΤΕΥΕΙ και είναι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι ο άνθρωπος που γνώρισε ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ο άνθρωπος της ζωής του και το παιδί να έρχεται ως ολοκλήρωση της αγάπης του. Δεν παντρεύεσαι για να κάνεις παιδί, γιατί όταν θα φύγει από το σπίτι είτε για σπουδές είτε για εργασία, μένεις πίσω με τον άνδρα/γυναίκα σου και εκεί συνειδητοποιείς τι έκανες για 20 χρόνια με αυτόν τον σύντροφο…