23.3.2015 | 17:48
σιωπη σε λεπτες ισορροπιες..
εγω κι εσυ..παντα σε τεντωμενο σχοινι..εγω κι εσυ..παντα και ποτε μαζι..νομιζα για χρονια οτι αυτο που μας ενωσε μεσα σε τοσες δυσκολιες μας εκανε ενα μεσα στο χρονο οτι οσο μακρια μου κι αν εισαι παντα θα ειμαι διπλα σου κι εσυ μεσα μου..νομιζα οτι ησουν εσυ το αλλο μου μισο οσο κλισε κι αν ακουγεται αυτο..νομιζα και νομιζες..τωρα?τωρα εγω εδω κι εσυ εκει..να προσπαθουμε σε αλλες αγκαλιες,καποιες μερες να ειναι ομορφες και να κοιταμε τα αλλα ματια με χαμογελο αλλα και καποιες μερες σκοτεινες να καταλαβαινουμε οτι αυτο που ειχαμε ποτε δε θα το ξαναβρουμε αλλου..να περναω απο μπροστα σου να κοιταζομαστε λες και μιλαει ο ενας στη ψυχη του αλλου και τιποτα σιωπη να κατεβαζουμε το κεφαλι και να προχωραμε..να με συναντας τυχαια και να μιλαμε μονο με τα ματια για δευτερολεπτα και να χανεται ο υπολοιπος κοσμος γυρω και να παγωνει ο χρονος..και μετα παλι σιωπη κι ο καθενας στη ζωη του..μακαρι να ξερα πως φτασαμε εδω,πως τα καταφεραμε ετσι..μετα απο 5 χρονια απολυτης αγαπης που νομιζα οτι μακρια σου δε θα ζω κανονικα πια σιωπη,ουτε γεια..ξερω οτι αυτο μονο μπορουμε πλεον δε μπορω ουτε να σε αντικρυσω κι ενα γεια τι κανεις μου ειναι περιττο..να 'σαι καλα δε ποναει πια αλλα απο μεσα σου θα ακουω παντα τι μου ψιθυριζεις..καλη ζωη..