ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

βαριεμαι και παλι βαριεμαι...τον καθε τυπο που γνωριζω,, εχω αρχισει να αναρωτιεμαι τι παει στραβα.Παρατηρω φίλες μ και νιώθω σαν να είμαι από άλλον πλανήτη. Πάντα έβρισκα περίεργο το γεγονός οτι μιλάνε με τον "εκλεκτο" τους με τις ώρες, βρίσκονται κάθε μέρα, ένας από τους δυο θα κουβαλήσει και τον άλλον όπου και να πάει, δεν λέω πως κάνουν κάτι λάθος, αλλά καμιά φορά το βρίσκω γελοίο και πάνω απ όλα βαρετό. Από την αλλη μπορεί να πει κανείς πως αναζητώ κατι εφήμερο, αλλά όχι ούτε αυτό είναι. Δεν μου αρέσουν οι επιφανειακές σχέσεις και σίγουρα δεν μ αρέσει να ακούω "δεν είμαι σε φάση τώρα"( υπονοώντας πάντα κάτι άλλο με αυτό), πριν καν προλάβω να σε ρωτήσω. Γίνεται απλά "σιωπηρά" να απολαμβάνεις αυτό που προσπαθείς να χτίσεις με τον άλλον? και στην τελική αμα δεν καταλήξετε κάπου...δεν πειράζει, απλά προχωράς.