22.2.2013 | 05:30
ΣΚ
και δυστυχως τώρα πέρασε καιρός από τοτε που είπαμε να βρεθούμε γιατί για άλλη μια φορά έτσι απλά τελικά δεν το επιδιώξαμε και οι δύο. Καταναλωθήκαμε στη σκέψη μωρό μου αντί για την πράξη και πια δεν νιώθω πως έχει νόημα, είσαι ένα κόλλημα που μέρα με τη μέρα γίνεσαι συνήθεια, έμαθα να σε ψάχνω, να σε ονειρεύομαι αλλά όχι κάτι παραπάνω και πια αυτό δεν είναι αρκετό. Πόσο κρίμα είναι τα υπερβατικά να τα φοβόμαστε? εγώ πάντως κουράστηκα με τους φόβους και ξέρεις αυτή τη φορά η εξαφάνιση πονάει λιγότερο αλλά πονάει αλλιώς, οριστικά.καλή συνέχεια Κ.
