ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νιωθω σκατα.. αν δω τα πραγματα σφαιρικα, μαλλον δεν θα πρεπε να νιωθω ετσι.χτες το βραδυ ειχα βγει για ποτο με μια φιλη και εναν φιλο μου. και οι δυο βρισκονται σε σχεση, και ενα μεγαλο μερος της κουβεντας αναλωθηκε στην κοπελα του και το αγορι της. η συζητηση ηταν πολυ ομορφη, και ο τροπος που και οι δυο τους προσεγγιζανε τα ζητηματα των σχεσεων, της αγαπης, του σεξ κτλ ηταν, σε ορισμενες στιγμες συγκινητικος. δεν περιμενα, ομως, μετα απο αυτο να περπαταω μεχρι το σπιτι μου σχεδον κλαιγοντας. δεν ειμαι με καποιον αυτον τον καιρο. με εξαιρεση 2 μαλακες( ηταν και στις δυο περιπτωσεις προσωρινες και απογοητευτικες εμπειριες), δεν εχω βρει αγορι της προκοπης για σχεδον 2 χρονια, εχοντας φαει προηγουμενως πριν μια τεραστια απογοητευση. σαφως και δεν μου αρεσει η φαση μου. γινομαι ολο και πιο κυνικη με τα αισθηματικα θεματα, δεν πολυπιστευω πως ολα αυτα ειναι και τοσο εφικτα, βασικα. μερικες φορες βλεπω ζευγαρακια μπροστα μου και δυσανασχετω. μολις παει να παιχτει κατι, πλεον, το χειριζομαι με υπερβολικα πολλη ή υπερβολικα λιγη ελπιδα. και στις δυο περιπτωσεις απογοητευομαι.ολα αυτα τριγυριζουν μονιμα στο μυαλο μου... σε σημειο που οταν ο φιλος μου χτες ελεγε πως αγαπαει την κοπελα του, πως δεν μπορει να φανταστει τη ζωη χωρις αυτην, εγω σκεφτηκα ποσο απιθανο θα ηταν το ενδεχομενο να τα πει ποτε καποιος αυτα για μενα. το αγορι της φιλης μου την μαζευει απο τη σχολη οταν τελειωνουμε με το μαθημα, την παιρνει τηλεφωνο, την προσεχει...δυσκολευομαι απιστευτα πλεον να με φανταστω στη θεση της.σκατα. εντωμεταξυ μου αρεσει λιγο ενας συμφοιτητης μου, αλλα το εχω εκλαβει υπερβολικα απαισιοδοξα... δεν εχω μπει καν στον κοπο να το πω σε κανεναν..ειμαι πλεον ενα τερας... συναισθηματικα στεγνη και αποστασιοποιημενη απο τα αισθηματικα.. υποσυνειδητα πιστευω πως δεν αξιζω σχεσεις και ερωτες, πραγμα που συνειδητα με εξοργιζει..και απο εκει και περα...we accept the love we think we deserve. so we don't accept love