ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σκεφτομαι ποσο μιζερη εχει γινει η ζωη μου μαζι του και δεν μπορω να αποφασισω να φυγω...να αποδεσμευτω...να χαμογελασω παλι. Σκεφτομαι τα δυο μου παιδια που τον υπεραγαπανε! Εγω τελειωσα μαζι του..καθε φορα που δημιουργει θεματα για να φωναζει, γιατι θελει να εκτονωθει, καθε φορα που με μειωνει, που μου βρισκει λαθη, που θελει να μου προβαλει Αυτος ποσο τελειος ειναι..Καθε φορα που αδιαφορει για μενα που δεν παιρνει ενα τηλεφωνο, που δεν ρωταει το πιο απλο πραγμα:πως ηταν η μερα σου σημερα..Τρεχω να τα προλαβω ολα, δουλεια 2 παιδια, διαβασματα δραστηριοτητες, και οταν κατι δεν κανω η ξεχασω κατι, μεταμορφωνεται στον πιο αδικο κριτη, τα λαθη τα μεγενθυνει..τα σωστα τα προσπερναει...στο σπιτι προτιμαει να απομονωνεται στον υπολογιστη. Εχω τοσο προσπαθησει να μας σωσω...του εχω μιλησει δεκαδες φορες, λιγο καιρο καλα και παλι χαλια..Για την δουλεια μου δεν ενδιαφερεται ποτε, εγω εχω μια πολυ καλη δουλεια, σε θεση ευθυνης, ενω ειμαι πολυ γνωστη στην τοπικη κοινωνια. Εχω σκεφτει οτι αυτος μπορει να ειναι ο λογος για τον ανταγωνισμο που αυτος τρεφει, και προσπαθω να προσπερνω την καθε κατασταση...μονο που τωρα νιωθω οτι φτανω στα ορια μου, δεν μπορω να σκεφτομαι οτι θα ζησω το υπολοιπο της ζωης μου διπλα σε καποιον που δεν με εκτιμα και δεν ενδιαφερεται για τον συναισθηματικο μου κοσμο. Το οικονομικο το εχω λυμενο, αρκει ομως μονο αυτο; τα παιδια θα πληγωθουν, πως θα καταλαβουν;