5.4.2013 | 22:47
Σκεφτόμαι...
...αν ήμουν άντρας και ήμουν ερωτευμένος και σε περίμενα στα σκαλιά σου για να μιλήσουμε και να σου πω να πουλήσεις τρέλα αλλού κι όχι σε μένα. Και μετά σου δίνα ένα παθιασμένο φιλί και στο τέλος σε κοιτούσα απαξιωτικά ενώ εσύ θα κοίταγες παραδομένος και μετά πήγαινα και τα πίνα και την επέφτα σ' όποια να ναι. Θα μουν ένας άντρας που θρηνεί και οκ, κάνει μαλακίες οδηγημένος απ' την αγάπη.Τώρα που είμαι γυναίκα, αν ερχόμουν να ζητήσω εξηγήσεις(που σιγά μην τις έδινες) αν ερχόμουν να δω τι σκατά νιώθεις κι όχι τι μαλακίες υποστήριζες πως ένιωθες για μένα και σου αστράψω ένα χαστούκι τότε θα ήμουν αναξιοπρεπής. Γιατί ναι είναι ξενερωτικο να διεκδική έντονα μια γυναίκα κάτι που της αρνολυνται αλλά της λένε πως υπάρχει... Άδικο! Πφ, εκεί που από κάτι (έστω και μπετόβλακες) θα ήμουν ο ΑΝΤΡΑΣ, θα μπορούσα να θεωρηθώ η γυναικούλα. Και βασικά δεν με νοιάζει για τον κόσμο, αλλά με νοιάζει που με τόση προσπάθει από μέρους μου νόμιζες πως ήμουν η ΓΥΝΑΙΚΟΥΛΑ ή έστω η ΤΡΕΛΗ. Και η μαλακία είναι πως η γνώμη σου είναι η τελευταία που θα πρέπε να με νοιάζει, βασικά εσύ δεν θα πρέπε να με νοιάζεις. Αλλά οκ, γλίτωσες τον ερωτά μου :) Αι σιχτίρ...