ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εγω 20+ εκεινος 30+ και ειμαστε μαζι κοντα χρονο...τσακωνομαστε συνεχεια ομως και μαιλιστα με το παραμικρο... ειδικα τοτς τελευταιους μηνες...μια προκλαει κατι ο ενας μια ο αλλος..αγια δεν ειμαι παντως σε καμια περιπτωση..εχω και εγω του παραλογισμους μου.. ομως νιωθω ριγμενη,πως να το εξηγησω..μου ζηταει να αλλαξω καποια πραγματα και το κανω τα αλλαζω,εκεινος ομως δεν τα αλλαζει..σημερα για παραδειγμα τον ρωτησα κατι για το οποιο παλαιοτερα εκεινος μου εχει κανει ολοκληρους τσακωμους και το εκανε ομως τωρα εκεινος..και απλα τον ρωταω και ξεκιναει να φωναζει,να βριζει μετα απο λιγο ,να με λεει μαλακισμενο μετα απο λιγο και πιο μετα να ωριεται! εγω απλα λοιπον ειτε δεν του απαντουσε ειτε οταν δεν αντεχα τις φωνες του του το εκλεινα και φυσικα μετα συνεχιζε το βρισιμο και να με καλει απειρες φορες...μου λεει οτι τον κανω να τρεχει πισω μου..μα δεν καταλαβαινει..εγω διπλα μου τον θελω και οχι πισω ή μπροστα μου..να μπορω να του μιλαω,να με σεβεται επιτελους και ας ειμαι μικροτερη του,να μην θεωρει οτι τα ξερει ολα και ας μην εμπιπτουν στις γνωσεις του καποια πραγματα,να μην τον πιανει υστερια καθε φορα που για κατι θα τσακωθουμε...εχω δοκιμασει τα παντα..ειλικρινα μιλαω.. να τον γραφω,να τσακωθω μαζι του,να τον αφηνω να ξεσπασει με την ελπιδα οτι καποια στιγμη θα σταματησει,να μην του απανταω στα τηλ,να του μιλησω ηρεμα και να μην ανεβαζω τον τονο της φωνης μου..ναι κανω πολλα λαθη το παραδεχομαι ..τουλαχιστον ομως νιωθω οτι δεν παω να τα φορτωσω ολα σε εναν ανθρωπο οπως κανει εκεινος και ο θυμος μετα απο δευτερα μου φευγει και ετσι ηρεμα μπορω να καταλαβω το τι και το πως..εκεινος μονο να φωναζει μπορει..και το ηρεμο του ειναι να ειναι απομακρος μετα.. το σκεφτομαι πολυ σοβαρα πλεον...ολη τη βδομαδα το σκεφτομαι..μαλλον η στιγμη κοντευει..δεν ταιριαζουμε τελικα οσο και αν το παλεψαμε και ας ειμαιστε και ερωτευμενοι..