ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Υπάρχουν μερες που καθομαι και σκεφτομαι εμενα, τι εχω κανει μεχρι τωρα, ποιος ηταν διπλα μου και ποιος οχι, τι λαθη εχω κανει, τι νοιωθω....Απο τοτε που ημουν μικρη ακουγα τους αλλους να λενε ασχημα πραγματα για μενα..."Δεν θα καταφερει τιποτα στη ζωη της...Ναρκωτικα θα παιρνει οπως ο θειος της..", "Χαζη εισαι γι αυτο δεν κανουμε παρεα μαζι σου.", "Ειναι χαζη και ο πατερας της εχει γκομενα"...Στο σχολειο δεν ειχα παρεες. Ημουν κλειστο ατομο, δεν εμπιστευομουν ευκολα και ηθελα ησυχια γιατι στο σπιτι ειχαμε συνεχεια φασαρια. Η μητερα μου τσακωνοταν με τον πατερα μου ειτε ο πατερας μου με τον θειο μου. Μεγαλωσε σε ενα περιβαλλον σχετικα ασχημο. Ο θειος μου εκανε χρηση ναρκωτικων, οταν ημουν εξι ηρθε η αστυνομια και τον συνέλαβε. Ο αλλος θειος μου ειχε σχιζοφρένεια, η μητερα μου μπαινοβγαινε στα νοσοκομεια λογω υγειας και ο πατερας μου ειχε σχεση με την ανιψιά του. Οσο ηταν η μητερα μου στα νοσοκομεια, εκανα εγω τις δουλειες και το μαγειρεμα. Η μονη μου διεξοδος απο ολα αυτα ηταν το διαβασμα και να φροντιζω κατι γατουλες. Απο τοτε λατρεψα τα ζωα. Σε εκεινα ελεγα τι ενιωθα, εκεινα εμπιστευομουν. Μερικα χρονια αργοτερα, επειτα απο μεγαλη φασαρια ο πατερας μου αφησε τη γκομενα. Μετακομισαμε αλλου για να ειμαι πιο κοντα στο σχολειο γιατι πρωτα μεναμε μακρια. Οσο μεγαλωνα, τοσο με συγκριναν οι δικοι μου με αλλα παιδια. Παιδια τα οποια δεν μισουσα απλως δεν ηθελα να γινω σαν εκεινα γιατι ο καθενας μας ειναι μοναδικος. Ειχα βαρεθει να με συγκρινουν η να μιλανε για παιδια που οι γονεις τους ειχαν χωρισει και να τα λυπουνται. Δεν το λεω με κακια, απλως ειναι ασχημο να ακους απο τους γονεις σου πως οι ταδε δημιουργησαν ψυχικα τραυματα στο παιδι, ενω και οι ιδιοι ειχαν ερθει σε μια τετοια κατασταση....Πλεον ειμαι 21, κοντευω να παρω το πτυχιο μου και προσπαθω να βελτιωνω τη ζωη μου και να κανω πραγματα για μενα, πραγματα που δεν μπορεσα να κανω και που εχασα. Δεν κατηγορω τους γονεις μου για οσα εγιναν. Ειμαστε ανθρωποι με δυναμη και αδυναμιες, καποιες φορες κανουμε λαθη αλλα δεν ειναι ποτε αργα ν επανορθωσουμε. Αυτο μετραει για μενα..να αναγνωρισεις τα τυχον λαθη σου και να προσπαθησεις για το καλυτερο...Δεν ξερω εαν θα παντρευτω ποτε η κανω οικογένεια..αν τυχον ομως κανω, θα προσπαθησω να μην κανω λαθη και να διαχειριστω καλυτερα καταστασεις.