ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κλασσική περίπτωση κοπέλας που γύρισε σπίτι μετά τη φοιτητική ζωή. Ενας χρόνος συμπληρώθηκε απ το πτυχίο και εγώ νιώθω όλο και πιο μονη. Οι φίλοι μου οι περισσότεροι σκόρπισαν, παρέες σχεδόν μηδαμινές. Τα προηγούμενα χρόνια σαν σήμερα ντυνομουν. Πάντα το εκανα γιατί είχα και το κατάλληλο κλίμα από παρέες. Φέτος, η πρώτη χρονιά που ούτε το επεδιωξα πολύ, μα ούτε με παρακινησε και κανείς ιδιαίτερα. Νιώθω πως μιζεριαζω. Βλέπω στο facebook πως όλοι είναι έξω με τους φίλους τους. Εγώ εδω. Με τους γονείς μου να κοιμούνται κλεισμένη σπίτι. Το χειρότερο είναι πως δεν έχω την ίδια όρεξη με παλιά, αλλά νιώθω πολύ μόνη όσο περνά ο καιρός. Όλοι έχουν τις παρέες τους, ακόμα και στην προσωρινή δουλειά που βρίσκομαι. Είμαι σε μια ηλικία (26) που δεν μπορώ να ενταχτω εύκολα κάπου. Το κακό είναι όμως ότι ενώ γκρινιάζω, δεν το επιδιώκω και τόσο. Φοβάμαι για τη μελλοντική κατάσταση μου. Σε όλους τους τομείς. Μεταπτυχιακό δεν έχω αποφασίσει ακόμα γιατί κατά βάθος είμαι φοβερά τεμπέλα για να κάνω. Προτιμώ γυρίζοντας απ τη δουλειά να βλέπω ταινίες με τις ώρες. Έκανα βιολί και ήμουν σχεδόν δίπλα στο πτυχίο και μετά από τόσα χρόνια το παράτησα γιατί έχει τρομερό διάβασμα που βαριέμαι να κάνω. Μα είναι όμως ένα αγκάθι μεγάλο μέσα μου, και σε όσους το λέω νιώθω πως με κοιτάνε με λύπη λίγο. Πόσο άσχημο να έχω φέρει τον εαυτό μου σε αυτή τη θέση. Σαν να άραξα ηθελημένα μετά το πτυχίο, λες και θα μου εξασφαλίσει ποτέ τη δουλειά ή λες και διάβασα τρομερά για να το πάρω. Όσο μεγαλώνω τόσο ντρέπομαι για μένα, για αυτά που κάνω και νιώθω πλέον. Το χειρότερο είναι πως όσο αφορά το πτυχίο βιολιου, η δασκάλα μου το είχε προβλέψει. Θα φτάσω 30 και πτυχίο δεν θα χω πάρει. Πόσο μεγαλο αγκάθι μέσα μου. Με κάνει να ντρέπομαι. Και δεν υπάρχει χειρότερο απ το να ντρέπεσαι για σένα. Είναι τόσο δύσκολο να πατάξω τον εαυτό μου και να του επιβληθω. Να σταματήσω να βαριέμαι. Συγγνώμη για το σεντόνι, απλά έχω τη ψευδαίσθηση ότι θα ξαλαφρωσω έτσι. Πράγμα που δεν το κόβω να γίνεται αν δεν αλλάξω μυαλά. Γαμώτο!