Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Θα μαθαίναμε τους λόγους που κάποιοι μας μισούν. Θα μαθαίναμε να ελέγχουμε τους εαυτούς μας και να προστατευόμαστε από κάθε αναίσχυντο που θέλει να μας εκμηδενίσει. Ίσως όμως κι αν ακούγαμε όλες τις σκέψεις όλων των ανθρώπων ταυτόχρονα να ήταν τρομερά ψυχοφθόρο κι επικίνδυνο. Τελικά ίσως καλύτερα να μέναμε απλά ανθρώπινοι.
Τις ακούμε. Αργά ή γρήγορα τις ακούμε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Κι αν έχουμε κάποιον μπροστά μας, εκεί και αν τις "ακούμε". Τις πιάνουμε με τις κεραίες μας.
Ναι, συμβαίνει πολλές φορές και αυτό που λες. Προσωπικά περισσότερο εννοώ αυτό που νιώθουμε, υπάρχουν άνθρωποι τους οποίους αποφεύγουμε χωρίς να μπορούμε να το εξηγήσουμε με την λογική. Απλά δεν νιώθουμε καλά κοντά τους και μπορεί να μην έχουμε διαβάσει τις σκέψεις τους, αλλά δεν χρειάζεται κιόλας. Καλές δεν μπορεί να είναι.