ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ειμαι 20 χρονων . Λόγω του κλειστού χαρακτήρα μου της ντροπαλότητας και άλλων θεμάτων , συνήθιζα να μην πολύεχω φίλους , να βγαίνω ελάχιστα και να μην διασκεδάζω .Αυτό που έκανα στη σχολική ζωή ήταν κυρίως να διαβάζω και τωρα ως φοιτητης εχω περασει τα δυο πρωτα ετη συνεχεια μπροστα απο μια οθόνη . Τώρα που θέλω να τα κάνω όλα αυτά ή τουλάχιστον όσο μπορώ , φοβάμαι ότι τα άλλα άτομα αν με γνωρίσουν θα θεωρήσουν ότι δεν την πάλευα και μαζοχιζόμουνα όλα αυτά τα χρόνια .Επίσης φοβάμαι ότι αν φάω καποιο δούλεμα , οι άλλοι θα έχουν δίκιο , γιατί δεν θα έχω καποιο αντίλογο να τους πω , εκτός αν κάτσω και τους εξηγήσω όλη την ιστορία της ζωής μου . δεν ξέρω μήπως είμαι υπερβολικός με το να ζητάω σεβασμό . Και δεν ξέρω αν όταν είναι να κάνω σχέση με μια κοπέλα πρέπει να ανοιχτώ και να αναφερω το καθετι αναλυτικα για το παρελθον μου ή δεν είναι κάτι το απαραίτητο και να αναφέρω απλά μεσες άκρες.. και κάτι άλλο :το μέλλον μπορεί να είναι καλύτερο και σε ζητήματα φιλίας ,σχέσεων, διασκέδασης όλα να μου πάνε καλύτερα απο παλιά...αλλά όσο δεν γίνεται κάτι στην πράξη έχω βαρεθεί όλα να τα φαντάζομαι...