ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ώρες ώρες με πιάνει ένα περίεργο συναίσθημα... Η σιωπή της νύχτας με ηρεμεί και το μόνο που χρειάζομαι είναι να χαθώ στις σκέψεις μου... Σε λίγους μήνες θα γίνω 17... Πριν λίγα χρόνια θα έλεγα με σιγουριά ότι θέλω να μεγαλώσω... Πλέον δεν ξέρω αν συμφωνώ... Τα χρόνια της εφηβείας ήταν ανέκαθεν περίεργα αλλά και γλυκά και γεμάτα στιγμές πολλές ή και λίγες... μεγάλες ή και μικρές... με φίλους ή και χωρίς αυτούς... Με φωνές κλάματα γέλια χαρές αϋπνίες... Όλα αυτά χαραγμένα στην μνήμη ενός παιδιού που ξαφνικά εκεί που το να μείνει σε ένα μάθημα ή το να χωρίσει με έναν πλατωνικό έρωτα ήταν η πιο μεγάλη του ανησυχία... Και τώρα; Τώρα θα πρέπει να κάνει κινήσεις και επιλογές που καθορίζουν το μέλλον του... Να αναλάβει την ευθύνη της ίδιας του της ύπαρξης... Να αποδείξει τις ικανότητές του τις οποίες πολλές φορές ίσως και να μην τις ξέρει... Να ζήσει... Και πολλές φορές σύμφωνα με τα κριτήρια που έχουν θέσει άλλοι... Γιατί το να φτιάξεις μια άλλη και καλύτερη πραγματικότητα θέλει κότσια,, αρχίδια, χαρακτήρα ακλόνητο, ιδέες, όρεξη για δουλειά, ευφυΐα στα όρια της τρέλας και δύναμη ψυχική... Τώρα αλήθεια... Πόσοι έχουν όλο το πακέτο;