ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι άνθρωπος που από όσο με θυμάμαι και νεότερο, συνέχεια σκεφτόμουν κι υπολόγιζα τα πράγματα διαφορετικά από τους άλλους, αναλύοντάς τα εξαντλητικά. Αυτό συνεχίζεται και τώρα στα 45 μου, οπότε παρατηρώντας εκεί έξω, διαβάζοντας εδώ μέσα, αλλά και βιώνοντας κι ο ίδιος καταστάσεις όπως όλοι άλλωστε, για την κοινωνική σαπίλα που επικρατεί, αποφάσισα κι έγινα απαθής κι αδιάφορος αποσυρόμενος από την «πιάτσα» των κοινωνικών συναναστροφών κι ειδικότερα των αισθηματικών. Μου λένε κάποιοι ότι έτσι χάνω «στιγμές» της ζωής. Ίσως ναι να χάνω «στιγμές», αλλά έχω καταφέρει να διατηρώ τη συναισθηματική και ψυχολογική φθορά μου σε μηδενικό επίπεδο, μακριά από χειριστικές και λάθος συμπεριφορές τρίτων ατόμων απέναντί μου. Και ποτέ μου δεν κυνήγησα «στιγμές» που είναι κάτι προσωρινό και φευγαλέο, αλλά επιδίωκα να έχω αναμνήσεις κι «εικόνες» από καταστάσεις που σου αφήνουν αυτό το «κάτι» να θυμάσαι. Την ουσία που λέμε. Έτσι, προχθές βρέθηκε μπροστά μου ενώ τακτοποιούσα κάποια πράγματα, μία σαμπάνια ακριβώς 40 ετών («φάρμακο» θα είναι…) που είναι φυλαγμένη από το εξωτερικό. Την είχαν στείλει εδώ, συγγενείς μετανάστες στη Γερμανία κι έτυχε και δεν ανοίχτηκε ποτέ. Τη φυλάω για κάποια ξεχωριστή και σπάνια στιγμή. Θα μου πείτε, τι στιγμή; Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, πως αν βρεθεί μια σπάνια κοπέλα -κάτι που μου έχει λείψει- που θα αξίζει και θα με κερδίσει όχι απλά εμφανισιακά, αλλά κυρίως σαν άνθρωπος με την εσωτερική της «λάμψη» και μόνο με πράξεις, θα κάνω το εξής: Θα την πάρω μαζί μου ένα καλοκαίρι στη Σαντορίνη από όπου και κατάγομαι και χωρίς να την έχω ενημερώσει, θα πάμε την Αυγουστιάτικη πανσέληνο στο Φάρο (είναι κλειστός για το ευρύ κοινό), στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης που έχει πανοραμική θέα στο περίφημο ηλιοβασίλεμα. Μόλις δύει ο ήλιος, ανατέλλοντας το φεγγάρι κι αντανακλώντας η λάμψη του στην επιφάνεια της θάλασσας, θα ανοίξω αυτήν τη σαμπάνια 40 ετών (παγωμένη βέβαια) έχοντας και τη σύντροφό μου δίπλα μου. Αυτήν τη σύντροφο που μπορεί να αργήσει, αλλά θα περιμένω με υπομονή. Για μια τέτοια ονειρική «στιγμή» περιμένω. Για τις «εικόνες» που θα μου μείνουν στο μυαλό να θυμάμαι, όχι μόνον από τη ρομαντική ατμόσφαιρα του περιβάλλοντος, αλλά κυρίως από τις αντιδράσεις τής συντρόφου μου που θα δει απροειδοποίητα αυτήν την έκπληξη. Να θυμάστε όσοι-ες αμφιβάλλετε, ότι υπάρχουν εκεί έξω –ελάχιστοι μεν αλλά υπάρχουν- αξιόλογοι άνθρωποι, περιμένοντας να σας χαρίσουν παρόμοιες όμορφες «στιγμές» δίπλα τους. Αρκεί να μην τους προσπερνάτε, «αλληθωρίζοντας» σε λάθος άτομα και το πληρώνετε στο μέλλον.