ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω τι από ολα με πόνεσε περισσότερο. Η αδιαφορία σου; Οι μέρες που όταν σε χρειαζόμουν δεν ήσουν εκεί; Οι μέρες που ξεχνουσα ολα τα ασχημα, επειδή εκεί, στην αγκαλιά σου ένιωθα πιο όμορφα από ποτε; Η μέρα που με αφησες; Ίσως και να ήταν το ποσο ευκολα με πληγωσες ενώ εγώ θα θυσίαζα εμένα για εσένα. Σε κάτι τέτοιους καιρούς που οι άνθρωποι κρατάνε τον εαυτό τους πιο ψηλά από όλους, και ίσως αυτό να μην είναι κακό, ίσως να πρέπει να το εφαρμόσω και εγώ καποτε. Αγαπησα έναν άνθρωπο, λοιπόν, που μία δεν θα έδινε για εμένα, που πίστεψα στο «σ’αγαπώ» του, που τόσο όμορφα το ελεγε, και στις υποσχέσεις του. Μα δεν μπορώ να περιγράψω εκείνο το συναίσθημα που ένιωθα κοντά του, κοιτώντας τον στα μάτια σκεφτόμουν ποσο πολυ τον αγαπάω και αυτό ήταν αρκετό για να συγχωρεσω ολα τα λάθη του και την άσχημη συμπεριφορά του απέναντι μου. Και για ολα αυτά, που κανονικά θα έπρεπε να σε μισώ, εγώ σε αγαπάω, και για αυτό χαίρομαι περισσότερο, γιατί δεν θα ήθελα ποτε να μισήσω το άτομο που καποτε αγαπησα περισσότερο από όλους. Μα αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι θα ήθελα να ειμαι ξανά μαζί σου, δεν θα ήθελα, οχι, γιατί τώρα κατάλαβα την αλήθεια. Με αυτό εξίσου δεν αναιρεί τις φευγαλέες σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου κάποια βραδια, και μου υπενθυμίζω ξανά και ξανά ποσο θα ηθελα να βρίσκομαι στην αγκαλιά σου ή το ποσο θα ήθελα να κάναμε έρωτα στο αγαπημένο μας κρεβάτι, μα ολα αυτά θα τα ήθελα με τον άνθρωπο που νόμιζα ότι ήσουν, με τον άνθρωπο που με αγαπάει και θα έκανε τα πάντα για εμένα, μα δεν είσαι αυτός. Κάπως έτσι προσπαθώ να τις διώξω από το μυαλό μου και να κοιμηθώ ήσυχα άλλο ένα βράδυ. Δεν είναι εύκολο να νιώθεις έτσι, δεν είναι εύκολο να καλύπτεις το κενό που άφησε ο τότε αγαπημένος σου άνθρωπος/ ο κολλητός σου /ο σύζυγος σου, μα είναι αναγκαίο να το κανεις, για να μην χάσεις ότι πολυτιμότερο έχεις, εσένα. Κάπως έτσι ξαπλώνω το βράδυ, σε εκείνο το κρεβάτι που ξαπλωναμε μαζί, και μέσα στη ζάλη μου σα να σε βλέπω στη μεριά σου να με κοιτάς χαμογελώντας..μα μετά ξυπνάω, και χαίρομαι που ξυπνάω και συνειδητοποιώ πως δεν είσαι εκεί, γιατί η παρουσία σου με πόνεσε και με ποναει πολυ.