ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα στην παρέα ,παγωνιά αυτές οι μέρεε που περάσανε και μου ήρθανε μαζεμένες κάποιες σκέψεις. Αρκετό καιρό πρίν, εργαζόμουνα ως νυχτοφύλακας σε μιαν επαυλη ενος ζευγαριού που συχνά φεύγανε ταξίδια του τρίμηνου δύο φορές τον χρόνο στα μέρη που είχαν τις διάφορες επιχειρήσεις τους, στο σπίτι αυτο ζούσανε δηλαδή 6μήνες τον χρόνο , θυμάμαι το σπίτι είχε τέτοιον καιρό , αλλά και Γενάρη και Δεκέμβρη θερμοκρασία ιδανική , ανοιξιάτικη , σταθερά 23-28 βαθμούς , όλο το 24ωρο ,θερμαινόμενη πισίνα , σαν χουχουλιαζα τα χέρια,έξω χιόνιζε και γω πέραδώθε περιπολία έβλεπα την πάχνη να σχηματίζετε στα τζάμια απο την ζεστασιά, μα το σπίτι αδειανό , αυτοι καλοκαίρι θα γυρνάγανε πάλι.Φύγανε τώρα οι ανθρώποι αυτοί , ξενοίκιαστη η βίλλα, κάθε μήνα περνάει ένας και γεμίζει πετρέλαιο σε ένα σπίτι αδειανό.Εφυγα και γω. Και σκέφτομαι πόσες όμορφες σχέσεις , έρωτες παιδικοί και όμορφοι που καταλήξανε ζευγάρι και μαζί , ίσως ήρθε και ένα παιδι, και με την πάροδο του χρόνου, άνοιξη όμορφη να έρχεται και να φεύγει , λίγο η μουρμούρα και η αγωνία για τις δυσκολιες, το παράπονο που δεν πάμε πια διακοπές , έστω ένα τριήμερο,δεν καθόμαστε έξω με μια παρέα να φάμε να πιούμε εναν καφέ, δεν περισσεύει για ενα δώρο, μετέπειτα το άγχος και η μιζέρια της ανεργίας , ο φόβος του αν θα έχεις να πληρώσεις το νοίκι σου και το ρεύμα , το παιδί σου να χει ενα κολατσιό της προκοπής στο τσαντάκι του ,απειλές απο αφεντικά,ανυπόφορες οι μέρες σε μια δουλία με την απειλή αμα δε σου αρέσει κάνουνε ουρά απέξω, μέρα με τη μέρα να φωλιάζει να γίνεται το είναι σου η δυστυχία,η θλίψη , συμφιλιώνεσαι μαζί της ή σου γίνεται αβάσταχτο συνήθειο και πορέυεσε πιά μαζί της , και αναρωτιόμαστε μετά γιατί φθίρονται οι σχέσεις, γιατί το άλλοτε όμορφο ζευγάρι φαίνεται τώρα τσακισμένο , στα πρόθυρα του χωρισμού, τσακωμοί ,απρόβλεπτες πράξεις , δεν ήσαν ο χρόνος, ούτε όμως και το φταίξιμο δικό τους,ήσαν τελικά η ζωή αυτη,ή μάλλον η κοινωνία αυτή όπως την χτίσανε να τους βολεύει άλλοι ανθρώποι για εσένα και εμένα,και αν επαναστατήσουμε έχουνε και στρατό και αστυνομία και τα όπλα όλα, και αν είναι αμέτρητα ζευγάρια που θα αναφέρεις παράδειγμα πως στα δυσκολότερα επιβιώσανε είμαι σιγουρος οτι εκεί υπήρξε συμβιβασμός και ανοχή και αίσχη να λέγονται , κυρίως σε παλιές εποχές που ο άντρας σαν άλλο κτήνος άπλωνε χέρι να κτυπήσει την γυναίκα του αμα του αντιμίλαγε,και στο χωράφι του απόγονου κοτζαμπάση τους βρίζανε και τους κλωτσαγανε αλλα εβγαινε τουλάχιστο αυτο το κομμάτι ψωμι Και ναί κορίτσι μου γλυκό , θα ήθελα να σου πώ και γώ ,να σου τάξω εαν μπορω να βοηθήσω να πραγματοποιήσεις όλα σου τα όνειρα , να πας να σπουδάσεις σε κάθε χώρα απο ένα μεταπτυχιακό, να γυρίζαμε τον κόσμο όλο και όλα αυτα τα πολύχρωμα μέρη που τόσο θες να δείς,άλλο για μένα που εκεί μονάχα θα έβλεπα συνανθρώπους μου στην κούραση να σερβίρουν πιατέλες με πρησμένα κουρασμένα πόδια,να κουβαλούν βαλίτσες λαχανιασμένοι,να αδειάζουν κάδους και να φυλάγονται απο γυαλιά που πέταξε ο κάθε γλεντζές,πρόσχαρα αφεντικά να μας χαιρετούν γιατι ήρθε το συνάλλαγμα, άλλο αν για εμένα και στο πιό σκοτεινό μπουντρούμι , στο πιό απόμερο αδειανο και ξερό ξέφωτο να αράζαμε μαζί,και μόνο που θα ήσουν εσύ εκει θα το χες χρωματίσει ήδη με χρώματα παραδείσου,θα ήσουν γή μου και στεριά και ταξίδι ονειρεμένο εσύ, τι να μου προσφέρανε και αυτα τα ταξίδιαΘα σου χτιζα και μια βίλλα σαν αυτήν με την αιώνια ανοιξιάτικη ζεστασιά, θα πεταγόμασταν και στη Ρώμη ενα τριημεράκι να κάνεις τα ψώνια σου ,αφού σου αρέσει η μόδα , εσύ ίσως πάλι απλά να την έβρισκες μαζί μου κουρνιασμένη σε εναν καναπέ, εγώ και πάλι αυτά δεν θα ήθελα να σου λείψουν, ο φίλος αυτός για την γυναίκα του και τα παιδιά του μπόρεσε και έφτιαξε, ίσως και τα βρήκε έτοιμα, Εγώ δεν μπόρεσα και δεν μου φταίς εσυ ,ούτε ισως αύριο και το παιδί να συμπορευθούμε στην δυστυχία , εσύ τα βρίσκεις χαζά και περιττά,κάποια άλλη θα δεί τον έτσι στην ταινία να ρίχνει την ιδέα στην ντροπαλή σπιτόγατα και θα λέει τι ρομαντικό,άλλος θα λέει το χρήμα δεν φέρνει ευτυχία,και όλοι ξέρουμε οτι πρώτα απ όλα η υγεία, για αυτό σου εύχομαι να βρείς κάποιον καλύτερο , γαλήνη ,ψυχική ηρεμία, αναψυχή ενα βασικό για την υγεία του ανθρώπου και ας το ξεχνάνε αυτό αρκετοί,να νε καλά οι τεχνες, εγώ αυτά δε μπορώ να στα προσφερω και ας μην μου τα ζητάς.Καλύτερα μόνος μου,ο κόσμος αυτός είναι αλλονών , το βλέπεις κτισμένο στα θέλω τα δικά τους, το χρήμα, οι τίτλοι, ελεύθεροι δεν ήμασταν ποτές μας πραγματικά , παρα μονάχα να ψηφίζουμε να δουλεύουμε και να περιφερόμαστε διακριτικά και κόσμια, υπήρχαν και φορές που και αυτά απαγορεύονταν, μονάχα σε μια μάχη αν βρεθώ και πολεμήσω εκεί με στρατιές ,όχι για συμφέροντα βασιλιάδων και πετρελαιάδων,αλλά για να μην λαβωθεί απο δίπλα απο πίσω γυναίκα μου ,φίλος μου , γονείς και ο γείτονας μου , εκεί σαν θα φύγω μονάχα θα μπορέσω να ισχυριστώ στην μετέπειτα αν υπάρχει ζωή πως υπήρξα έστω για μια στιγμή ελεύθερος.