5.11.2020 | 14:51
Σκέψεις καραντίνας...
1) Όταν είσαι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, έχεις κουραστεί με όλους και με όλα, έχει συνεχως νεύρα και θλίψη ταυτόχρονα, δεν ξέρεις τι αισθάνεσαι (άσχημο αυτό) και , γενικότερα, βρίσκεσαι σε πολύ περίεργη συναισθηματική φάση και έρχεται και σου δίνει σημασία, μια σημασία που την αναζητάς εδώ και καιρό (ναι, ίσως και στα πλαίσια της επιβεβαίωσης κ της ανασφάλειας), μια ουσιαστική ανθρώπινη σημασία και σου φέρεται όμορφα τότε πιστεύεις πραγματικά στη ζωή. Ένας άνθρωπος είναι ικανός να σου αλλάξει αν όχι όλη σου τη ζωή, την κοσμοθεωρια σου μέσα σε δευτερόλεπτα, ίσως λιγότερο κι από ένα λεπτό! Το πιστεύω αυτό πραγματικά, μου χει συμβεί. 2) Η κοινωνία έχει πράγματι πολλές απαιτήσεις από το άτομο. Και είναι πολύ δύσκολο να ανταποκριθείς σε αυτές όταν βρίσκεσαι σε μία κατάσταση σαν αυτή που περιγράφεται παραπάνω... Όταν, δυστυχώς κι άθελα σου, βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από τα μάτια των άλλων (ή και από το στόμα τους, ακόμα πιο δύσκολο), όταν έχεις χαθεί εντελώς, τότε είναι που αγανακτάς και, σύμφωνα με κάποιους, βρίσκεις εν τέλει τον εαυτό σου!
0