ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι αυτό που με πιάνει κάθε Κυριακή μεσημέρι.Έχεις ξυπνήσει ύστερα από άλλο ένα άσκοπο ξενύχτι, και αναρωτιέσαι και βασανίζεσαι για το μέλλον σου. Μέχρι να πέσει λίγο ο ήλιος έχεις ορκιστεί να αλλάξεις, να λάβεις τη ζωή στα χέρια σου, να μην τρως μαλακίες, να χωρίσεις τη γκόμενα που σε πρήζει με τις γκρίνιες της και να μειώσεις λίγο τις χημείες γιατί όπως είπες και στον Αντρέα, κάτι δεν πάει καλά με την όραση σου δυο τρεις μέρες μετά το πάρτυ. Και εντάξει, μικρός είσαι ακόμα, σου λέει η μάνα σου. ''Ο Μάρκος είναι δουλευταράς. Τα πάει καλά στη δουλειά του. Πάει πολύ δυνατά'' λέει στις γειτόνισσες και νιώθεις ένα περίεργο κύμα ντροπής όταν ακούς τα επαινετικά σχόλια τους, με ένα πικρόχολο τόνο, που εκείνη αδυνατεί να συλλάβει.Τι σκατά θα κάνω στη ζωή μου?Βγαίνω για τσιγάρο στο μπαλκόνι.Αθήνα. Πόσες φορές έχεις βγει έξω στο μπαλκόνι, και ευχήθηκες να έχεις άλλη θέα.Δε σε νοιάζουν τα λεφτά, ούτε η κοινωνική ανέλιξη. Σε νοιάζει να βρεις αυτό θα αγαπήσεις, και να παθιαστείς μαζί του. Κάτι που να γεμίζει την σκέψη εκείνων των βαρετών μεσημεριών. Που θα γεμίζει προσμονή τα πρωινά σου. Οι δουλείες που έβρισκες μέχρι τώρα ήταν πάντα καλές. Όντως, με ότι και να καταπιαστείς, τα καταφέρνεις μετ’ επαίνων. Αλλά βαριέσαι γρήγορα και από ένα σημείο και μετά λειτουργείς μηχανικά και ρουτινιασμένα. Πόσες φορές σου έχουν πει να πας για μπάρμαν. Όχι σε τίποτα τρώγλες. Σε εκείνα τα χαι κλας του κέντρου. ''Τράβα ρε μαλακα να βγάλεις ‘κανα μεροκάματο παραπάνω! Μικρός είσαι, ωραίο παλικάρι, θα τα βγάλεις πέρα''. Ο Αντρέας, χαρακτηριστικός παρτακιας που βαριέται να συζητάει.Τηλέφωνο, η Αλεξανιάν.Δεν έχω όρεξη για γκρίνιες.Ωραία η Αλεξανιάν. Ο πατέρας Σέρβος. Ποτέ δεν σου άρεσε η εξωτική ομορφιά. Από μικρός, λάτρης του ωραίου, αλλά το έβλεπες πάντα σαν ένα μουσειακό έκθεμα. Πίστευες πάντα πως η αληθινή γυναίκα με πάθη, ζήλιες και πολύ έρωτα κρύβεται πίσω από μέτρια αναστήματα, γήινες ομορφιές. Πραγματικές. Μαλλάκια σγουρά, γεμάτα μπουτάκια, μικρά βυζάκια,και να μην την νοιάζει πως θα βγει έξω. Πως θα φανεί στα μάτια άλλων. Να μην μπορεί να κοιμηθεί χωρίς τη μυρωδιά σου. Να αρπάζεις τις καμπύλες της και να αναστενάζει.Σου ‘ρχεται η εικόνα ενός ανδρογύνου που γίνεται κουβάρι μέσα σε ένα συνονθύλευμα φιλιών, αγρίων αγκαλιών και έντονης γλυκιάς μυρωδιάς. Κανέλα;Η Αλεξανιάν είναι άλλο. Είναι αυτή η αιθέρια παρουσία, που θα ζήλευε η κάθε γυναικά. Είναι όμως ρηχή, νοιάζεται μόνο για την εμφάνιση της, θέλει ακριβά δώρα και να την πηδάς καλά. Τίποτα λιγότερο, τίποτα παραπάνω. Δε σε νοιάζει πως νιώθει (αν και πολλές φορές έχεις την εντύπωση ότι δεν νιώθει τίποτα), και το σημαντικότερο, δε την νοιάζει αν νιώθεις εσύ κάτι για εκείνη. Ήθελε ένα μαλάκα με λεφτά και φήμη, και ήθελα μια γκόμενα για τις μέρες που θα θέλω να το παίξω στη μανα μου ότι είμαι σοβαρός.Κλείνω τη μπαλκόνοπορτα, ζαλίστηκα με τόση φασαρία.Πάλι τηλέφωνο. Ο Αντρέας.''...πέρνα από δω να πιούμε τίποτα πρώτα και μετά μας περιμένουν στο..''Και τα ξεχνάω όλα.