13.1.2014 | 00:37
Σκέψεις περι πάχους
Κατ'αρχήν ειλικρινά συγνώμη αν θα προσβάλλω κάποιους που μπορεί να έχουν παραπάνω κιλά ή ευαισθησίες. Αλλά(κατα τη γνώμη μου):1. Ή το ράβεις ή το βουλώνεις. Ένα απ'τα δύο. Έχεις παραπάνω κιλά και δε σε νοιάζει και τρως ότι γουστάρεις και δεν πρήζεις κανέναν;Ωραία. Έχεις παραπάνω κιλά και προσπαθείς να τα χάσεις; Πάλι ωραία. Το να γκρινιάζεις όλη την ώρα σε κάθε κακομοίρη που θα βρεθεί στο διάβα σου για τα κιλά σου, καταβροχθίζοντας ταυτόχρονα τον αγλέωρα, με τα ψίχουλα να πετάγονται ολούθε, τι νόημα έχει;2.Η ομορφιά είναι σε -γενικές γραμμές- αντικειμενική. Αυτός είναι και ο λόγος που οι τουρίστες φωτογραφίζονται στον Παρθενώνα κι όχι έξω από τη ΔΕΗ Καλλιθέας. Λίγοι θα παθιαστούν με 120 κιλά περίβλημα ψυχικού κόσμου (ειδικά όταν ο ψυχικός κόσμος μπορεί να χαρακτηρίζεται από χαμηλή αυτοεκτίμηση ή/και αυτοκαστροφικές τάσεις ή/και κόμπλεξ ή/και έλλειψη αυτοελέγχου). Οι υπόλοιποι δεν είμαστε ρηχοί, είμαστε άνθρωποι και η ομορφιά μας ελκύει.3.Οι υπέρβαροι δεν χρήζουν ειδικού σεβασμού, οίκτου ή προστασίας από το κοινωνικό σύνολο. Γιατί να τους χαϊδεύουμε τ'αυτιά και γιατί τελοσπάντων στις χώρες της Ασίας και της Αφρικής οι άνθρωποι δεν εκδηλώνουν τέτοιου είδους θυροειδή, δεν "αντικαθιστούν την αγάπη με τροφή", και άλλες τέτοιες μπούρδες.4.Συνέχεια του παραπάνω: Οι πολιτικώς ορθές σάχλες μάλλον διογκώνουν το πρόβλημα της παχυσαρκίας που θα 'πρεπε να λυθεί σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο με μεγαλύτερη ειλικρίνεια και περισσότερο ρεαλισμό.5.Γονείς παχύσαρκων παιδιών ηλικίας 4-5 χρονών είναι για τα μπάζα.