'' Μη χτυπάς, να σ' ανοίξουνε, μη χτυπάς, σε μια πόρτα κλειστή, που κανείς δε σ' ακούει''.Άστα να πάνε. Κανείς δε θέλει να γνωρίσει κανέναν. Στα λόγια όλα δείχνουν ωραία.Στην πράξη τίποτα.
7.7.2018 | 20:54
ΣΚΕΨΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ
Είναι τόσοι άνθρωποι που είναι μόνοι και τι κρίμα να μη μπορούν να πλησιαστούν.Προσωπικά κάνω προσπάθειες αλλά πέφτουν στο κενό.Δηλαδή προτείνω πράγματα στους άλλους και αρχίζουν τις δικαιολογίες.Δεν αμφισβητώ την αλήθεια των δικαιολογιών, ίσως πράγματι να έχουν δουλειές και δικές τους σκοτούρες , αλλά ενώ κατά βάθος δείχνουμε να καταλαβαινόμαστε, κάπου κολλάει το πράγμα.Δηλαδή μένει στο: Ναι, ωραία, να κάναμε αυτό το πράγμα μαζί (π.χ. μια βόλτα ή κάτι άλλο), α, τι ωραία που θα ήταν, ναι, τέλεια θα περνάγαμε, συμφωνώ.Άντε ρε, να το κανονίσουμε κάποια στιγμή, μη χαθούμε μωρέ.Και μετά πας να το κανονίσεις κι έρχεται το: Πω, πω, έχω διάφορα προβλήματα που σκάσανε στο κεφάλι μου και έχω κλειστεί, δεν είμαι για τίποτα.Και σε γειώνουν.Ξέρω, είναι και σκληρή η εποχή, γίνονται τόσα, πρέπει να φυλαγόμαστε, δεν ξέρουμε τι μπορεί να θέλει ο καθένας μας, πρέπει να φυλαγόμαστε, συμφωνώ αλλά από την άλλη είναι και το άλλο που με πνίγει:Γιατί τόσοι άνθρωποι μόνοι να μην καταφέρνουν να συνεννοηθούν να πάνε έστω, έστω μια μικρή βόλτα;Ή τόσοι άνθρωποι μόνοι στα σπίτια τους, γιατί να μην γίνονται αλληλοκαλέσματα μεταξύ μόνων ανθρώπων; Να έρθω εγώ στο δικό σου, να έρθεις εσύ στο δικό μου...Ξέρω, γι' αυτό που έγραψα παραπάνω για τα σπίτια, θα πείτε ότι διαφωνείτε, γιατί πρέπει να προσέχουμε ποιούς βάζουμε μέσα στα σπίτια μας, να φυλαγόμαστε και τέτοια. ( Συμφωνώ, απλά το έγραψα επειδή προσωπικά είμαι καλοπροαίρετος άνθρωπος, δεν έχω κάνει κακό σε κανέναν, δεν έχω βλάψει ποτέ κανέναν, δεν έχω πρόβλημα, συστήνομαι με το πλήρες ονοματεπώνυμό μου στους άλλους κι αν συναντούσα κάποιον μόνο ή μόνη, δεν θα είχα πρόβλημα να μάθει και τη διεύθυνσή μου, αν είχε προηγηθεί κάποια συζήτηση και τα βρίσκαμε κι ανοίγαμε τις καρδιές μας και πηγαίναμε να γίνουμε φίλοι.)Ωραία ας αφήσουμε αυτό με τις κατ' οίκον επισκέψεις, ας το αφήσουμε.Αλλά έστω μια βόλτα. Μια μοναχική ψυχή να κανονίσει να συναντηθεί με μια άλλη μοναχική ψυχή σε ένα σημείο που να επιλέξουν από κοινού και να πάνε να βολτάρουν, να ξεσκάσουν, να μοιραστούν σκέψεις και συναισθήματα. Ακόμα και σε κάτι τόσο απλό, θα παρουσιαστούν χίλια-δυο εμπόδια που τα βάζουμε μόνοι μας οι άνθρωποι.'' Δεν μπορώ εκείνη την ώρα, δεν μπορείς την άλλη ώρα'' κτλ... κτλ...Πόσο όμορφα θα ήταν τώρα που αδειάζει σιγά-σιγά η Αθήνα να κανονίζαμε κάποια βόλτα με κάποιον άλλο μόνο άνθρωπο που θα μείνει στην πόλη Ιούλιο-Αύγουστο. Βόλτες ή να πάμε μαζί σε διάφορες εκδηλώσεις της πόλης.Παρά να έρχεται το τέλος της μέρας και να γυρίζουμε ο κάθε άνθρωπος μόνος στο κλουβί-διαμέρισμά μας. Είναι κρίμα.
4