ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πόσες φορές θα μπορούσες (και ίσως να ήθελες) να σταματήσεις στον δρόμο για 2" να δώσεις μια συμβουλή σε κάποιον;"Μην το σηκώσετε από κάτω χωρίς να λυγίσετε τα πόδια σας, θα πάθετε την μέση σας".Το σκέφτηκα, δεν το έκανα, τον είδα να σφαδάζει στον πόνο και μάλλον θα του μείνει. Ένας άγνωστος μου έγινε δυσάρεστη ανάμνηση μέσα σε 2".Για μήνες τώρα και δεν θα το ξεχάσω. Τώρα πια με τίποτα... Θα καταλάβεις γιατί. Από τότε παρατηρώ πόσες φορές θα μπορούσα να κάνω κάτι πολύ πολύ μικρό που όμως θα βοηθούσε. Από αυτά που σκάνε μπροστά σου, χωρίς να ψάχνεσαι, μόνο και μόνο επειδή έχεις τα μάτια σου ανοιχτά. Από το να σηκώσω κάτι που έπεσε από κάποιον, να περάσω μια ηλικιωμένη απέναντι (εντυπωσιακός κώδικας επικοινωνίας. Την κοιτάς στα μάτια και αν θέλει βοηθεια απλά σε κοιτάει πίσω. σαν να την έπεφτες σε κάποιον σε μπαρ ένα πράγμα),μέχρι και κάτι λίγο πιο μεγάλο, όπως να δεις κάποιον να κουβαλάει σακούλες και να του σηκώσεις τις μισές μιας και πάτε στον ίδιο δρόμο. Και ας σε κοιτάει περίεργα λες και θα σου πέσει ο κώλος που τον βοήθησες. Θα συνηθήσει αν το κάνεις και συ και γω και όλοι μας. Και θα κάνει και αυτός το ίδιο. Και θα χαμογελάμε όλοι λίιιγο παραπάνω, θα νιώθουμε λίιιγο παραπάνω άνθρωποι που ζουν σε κοινωνία και όχι ζούγγλα. Αυτό το συναίσθημα το ζεστό που λείπει από πολλούς...Το αγαπημένο μου πάντως είναι να λέω κάτι ωραίο σε σκυθρωπούς ανθρώπους. Είναι πολλοί εκεί έξω με σκυμένο κεφάλι. Εκεί που τον βλέπεις τον άλλον πεσμένο.. απλά, με μια κουβέντα τον βλέπεις να ταρακουνιέται λίγο σαν να ξανακοιτάζει τον κόσμο με φίλτρο την κουβέντα σου. Κάνοντας αυτά τα πράγματα εδώ και κάποιους μήνες, έχω να σας πω πως έχω δει δεκάδες ανθρώπους να χαμογελάνε λίγο.Έχω μαζέψει δεκάδες ευχές για υγεία και ευτυχία.Εγώ σίγουρα αισθάνομαι πολύ πιο ωραία. Εσύ γιατί είσαι ακόμα κλειστός και μουρτζούφλης;Αφού δεν είναι ωραία έτσι... :/ Ελένη 29 χρ.