ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής μου. Ο πατέρας μου στα τελευταία του στο νοσοκομείο στη Πάτρα και η μητέρα μου στο κρατικό Νίκαιας με όγκο (ευτυχώς ήταν καλοήθης) στο κεφάλι. Από νοσοκομείο σε νοσοκομείο,Να κοιμάσαι εκει,Να τρως εκεί,να ζητάς άδεια να κάνεις μπάνιο ,Να φεύγεις από τον έναν και να τρέχεις στον αλλον..Δεν θα το ξεπεράσω ποτέ. Ο πατέρας μου έφυγε. Ξεκουράστηκε. Η μητέρα μου είναι καλά και δίπλα μου. Δεν υπάρχουν άλλοι συγγενείς. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες το θυμάμαι και κλαίω. Κάποια πράγματα δεν ξεπερνιουνται ποτέ...οσος καιρός κι αν περάσει...πληγες ανοιχτές που πονάνε.