ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θελω να δουλεψω σε "τυπικες" δουλειες. Βαριεμαι. Ναι το ομολογω. Και ο βασικος λογος ειναι τα χρηματα. Σε οσες δουλειες εχω παει μ χουν πει γυρω στα 400 για 8ωρες εργασιας και πανω. Προφανως σε δουλειες ασχετες με αυτο που σπουδασα. Για αυτο προτιμω να κανω ιδιαιτερα σε παιδακια. Βγαζω περιπου 300 ευρω το μηνα. Δεν ειναι πολλα αλλα μου αρκουν επειδη ζω με τους γονεις μου. Πληρωνω και κανενα λογαριασμο στο σπιτι ή καποιο σουπερμαρκετ, κραταω καποια χρηματα στην ακρη για ωρα αναγκης και τα υπολοιπα τα κραταω για τα προσωπικα μου εξοδα. Βλεπω τους φιλους μου , εχω χομπι, κανω αυτο που μ αρεσει να διδασκω και εχω γενικα λιτη ζωη. Δεν με νοιαζουν τα ακριβα πραγματα. Πειραζει δηλαδη που θελω να εχω μια ποιοτητα ζωης? Πειραζει που δεν θελω να περιμενω ποτε θα ερθει το ρεπο μου και να μετραω τις μερες? Ναι, προφανως αν δεν ειχα την υποστηριξη των γονιων μου δεν θα ηξερα τι θα εκανα. Αλλα και με 400€ παιδια δεν ζεις μονος σου και αξιοπρεπως. Αν ηταν περισσοτερα τα χρηματα μπορει να ελεγα οτι θυσιαζω τον ελευθερο χρονο αλλα τουλαχιστον εχω το δικο μου σπιτι , ειμαι ανεξαρτητη κτλ Κατι χανω κατι κερδιζω. Το μονο + που εχουν οι "τυπικες" δουλειες με τετοιους μισθους ειναι η ασφαλιση ( αν στη δινουν). Ειμαι προβληματικη που εχω αυτο τον τροπο σκεψης?