ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω μια πλευρά που δε δείχνω προς τα έξω. Τη κρατώ για τον εαυτό μου. Είναι μια σκοτεινή πλευρά , όχι με την κακή έννοια, θα τη χαρακτήριζα μελαγχολική πιο πολύ. Με εκφράζουν οι ασπρόμαυρες εικόνες. Με εκφράζουν οι εικόνες όπου υπάρχει κάποιος μόνος του σαν μια σκοτεινή φιγούρα σε ένα ασπρόμαυρο, θολό τοπίο. Από πάντα μου άρεσε η μεγάλη εβδομάδα και κυρίως η μεγάλη Παρασκευή λόγω της γλυκιάς μελαγχολίας που κυκλοφορεί στην ατμόσφαιρα. Με την πένθιμη καμπάνα και τη μουντή συννεφιά. Λατρεύω τη καταιγίδα και την ομίχλη. Προτιμώ να κυκλοφορώ έξω τη νύχτα διότι έχει ησυχία και σκοτάδι. Νιώθω μια ελευθερία τότε. Μου αρέσει να φορώ σκουρόχρωμα ρούχα η τελείως μαύρα γιατί πιστεύω εκφράζουν ένα κομμάτι της εσωτερικής μου ψυχής. Με φαντάζομαι κάποιες φορές σε ένα μεγάλο μισο σκότεινο κάστρο να ακούω Bach η μέσα σε μια ομίχλη.΄Ακούω πένθιμη εκκλησιαστική χορωδία και με φαντάζομαι να αιωρούμαι στον ουρανό. Το ξέρω έχω πολύ φαντασία. Τα μακάβρια πράγματα μερικές φορές έχουν μια γοητεία για εμένα. Το θέμα είναι αυτή η πλευρά μου, μου αρέσει. Όταν τυχαίνει να περπατώ έξω με συννεφιά ακούγοντας μόνο τον αέρα την ώρα που σκοτεινιάζει και δεν υπάρχει ψυχή, ανατριχιάζω από χαρά. Επίσης δε με κατατάσσω σε ομάδες ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ρομαντικά, emo, η goth. Δεν έχω καμία σχέση με αυτά.