ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω τόσο δα λίγο λιγότερο σκουπίδι.Γενικά όμως νιώθω ασήμαντη, βαρετή μάλλον, ξενερωτη ίσως, αόρατη σίγουρα, από μικρή δύσκολη στις φιλίες ντροπαλή και κλειστή. Ώρες ατελείωτες μοναξιάς στα σχολικά χρόνια. Αργούσα να βγω στο διάλειμμα και βιαζομουν να μπω γιατί ήξερα θα είμαι μόνη και άπραγη. Παράσιτο πολλές φορές νιώθω. Έκανα φίλη κολλητή στο γυμνάσιο πια επιτέλους, μέχρι και σήμερα στα 30κατι μου είμαστε φίλες αν και σε άλλες πόλεις.εκανα οικογένεια. Ερωτεύτηκα τον άντρα μου που είναι 15 χρόνια μεγαλύτερος μου.εκεινος με βλέπει και λιωνει.ξερω ότι απλά είμαι μέτρια στην καλύτερη περίπτωση.καναμε οικογένεια.προσπαθω να γίνω κοινωνική και με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Ακόμη νιώθω παράσιτο άχρηστη και περιττή.το χειρότερο είναι ότι αυτό που με αγχωνει πια είναι τα παιδιά μου δεν θέλω να τους περάσω τα ίδια συναισθήματα ή τα άσχημα βιώματα που με σημάδεψαν .εγω νιώθω καμένο χαρτί με αναλαμπές ελπίδας καμιά φορά.