ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μένω στο εξωτερικό. Οι γονείς μου έχουν-ή μάλλον για να ακριβολογώ είχαν δύο σκυλιά τα οποία το τετράχρονο παιδί μου ανυπομονούσε να δει, όταν θα πηγαίναμε στην Ελλάδα το Πάσχα. Απόψε η μάνα μου με πληροφόρησε πως μια εβδομάδα πριν ο πατέρας μου έβαλε το μικρότερο σκυλί στο αυτοκίνητο και το εγκατέλειψε σε κάποια απομακρυσμένη περιοχή-δεν μου είπε που. Έκανε λέει ζημιές στο σπίτι. Με τον καιρό που έχει, το σκυλί δεν θα επιβιώσει. Είναι δυστυχώς δεύτερη φορά που εγκαταλείπεται αυτό το φτωχό πλάσμα, το είχε βρει ο πατέρας μου στο δρόμο-κάποιος το είχε στο εξοχικό του το καλοκαίρι και όταν έφυγε, το εγκατέλειψε. Τους είπα να πάνε να το βρούνε, αλλά δεν θα το κάνουν. Είναι σα να πετάς στο δρόμο ένα παιδί. Δυστύχως η όλη συζήτηση έγινε σε ανοικτή ακρόαση και το άκουσε και το παιδί μου το οποίο αναστατώθηκε πολύ. Δεν μπορούσα να του πω ψέμματα, γιατί άκουσε τα πάντα. Στο άλλο εγγόνι είπαν ψέμματα, όταν ρώτησε που είναι το σκυλί. Άφησαν λέει τη πόρτα ανοικτή και το σκυλί το' σκασε! Νιώθω τόση αηδία. Το'χουν ξανακάνει. Και τότε μου το είχαν πει μετά από καιρό. Δυστυχώς τα σκυλιά δεν έχουν καμμιά αξία γι' αυτούς. Ξεφορτώνονται το ένα, θα πάρουν άλλο πιο 'βολικό'. Είμαι απίστευτα αηδιασμένη. Βάζω και τη μάνα μου στο ίδιο καζάνι, γιατί κάθεται και παρακολουθεί χωρίς να κάνει τίποτα. Τώρα θέλει να απαλλαγεί από οποιαδήποτε ευθύνη, για να είναι καλυμμένη απέναντι στο παιδί.