ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επέστρεφα από έξοδο μαζί με μια φίλη. Πολύ ωραία βραδιά.. αν και κουρασμένοι είχαμε γελάσει πολύ... Μια στιγμή ήταν αρκετή για να μου κοπεί η αναπνοή και ότι συναίσθημα μπορούσα να νοιώσω. 'Ενα τραγικό ατύχημα - ξαφνικά 2 άνθρωποι να τρέχουν και ένα παιδί πεσμένο αναίσθητο στην άσφαλτο με τα μάτια ανοιχτά. Το ασθενοφόρο δεν είχε έρθει ακόμα... Πόσο θέλω να συνέλθει, πόσο θα ήθελα να μην είχε συμβεί ποτέ.. Είναι από τις σκηνές που δυστυχώς με πήγαν πίσω χρόνια όταν έχασα βίαια τον αδερφό μου και τους φίλους μου σε τροχαία.. από τις στιγμές που σε αφήνουν με ένα παγωμένο συναίσθημα, που το σώμα κοκκαλώνει και που οι μνήμες του πόνου σε πνίγουν...είναι που νομίζεις ότι τις έχεις αφήσει πίσω, όμως μια τέτοια στιμγή στα επαναφέρει όλα άμεσα δίχως φίλτρο...Ας βρουν οι άνθρωποι την δύναμη να το αντιμετωπίσουν... είναι τόσο άδικο να φεύγoυν παιδιά τόσο βίαια