ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το 2012 έμεινα σε αυτή τη μεριά του Παρισιού όπου την Παρασκευή έγιναν τα φοβερά τρομοκρατικά χτυπήματα...7 μέρες σε μια πόλη που αισθανόσουν ασφαλής, όλα ήταν ήρεμα και υπέροχα...το ξενοδοχείο όπου έμενα απείχε στην κυριολεξία 6 λεπτά από το Bataclan. Κάθε μέρα περνούσαμε από εκεί...είναι μια περιοχή με έντονη νυχτερινή ζωή πολλά μπαρ και καφετέριες με τους νέους να διασκεδάζουν, όμως αισθανόσουν ασφαλής. Ο καθένας θα μπορούσε να βρίσκεται εκεί, η στο Bataclan να απολαμβάνει την αγαπημένη του μπάντα. Είμαι σοκαρισμένη πως από τη μία στιγμή στην άλλη όλα αυτά τα πράγματα έχουν αλλάξει. Σκέφτομαι πως τότε που πήγα δεν περνούσε καν από το μυαλό μου ότι θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Τώρα οι Γάλλοι απ' ότι φαίνεται ζουν με τον τρόμο και δεν ξέρω πότε θα υπάρξει επιστροφή στην όλη κατάσταση.Από τη μία χαίρομαι που έχω απολαύσει αυτήν την τόσο υπέροχη πόλη και τους υπέροχους ανθρώπους της, στα καλύτερα της καθώς την έχω επισκεφθεί 6 φορές, από την άλλη θλίβομαι το πως όλος ο κόσμος γύρω μας αλλάζει από το κακό στο χειρότερο. Και την πληρώνουμε όλοι εμείς.Και για να προλάβω μερικούς θλίβομαι και για τις επιθέσεις στη Βυρηττό, για τους βομβαρδισμούς στη Συρία, για τους χωρίς τελειωμό πνιγμούς στο Αιγαίο..και έχω την απορία όλοι εμείς ως πότε θα είμαστε από τη θλίψη στην κατάθλιψη με χάπια και υπνωτικά τα κινητά μας? Τα βαθύτατα συλλυπητήρια μου σε όλους όσους αυτές τις μέρες θρηνούν αγαπημένους τους από τρομοκρατικές επιθέσεις.Η βλακεία του ανθρώπου δεν έχει όρια.