ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καιρό προσπαθώ να αποφύγω να γράψω. Είναι 6 το πρωί, κοιτάζω το ταβάνι μου και ακούω μουσική. Λένε να το αποφεύγεις αυτό τα βράδια και να μην ακούς τον εαυτό σου κάτι τέτοιες ώρες. Αυτές οι ώρες όμως είναι για εμένα οι ώρες που μαθαίνω τον εαυτό μου καλύτερα, που σταματάω να δείχνω ότι όλα είναι ωραία . Όλα είναι ωραία. Οι άνθρωποι μου είναι καλά, μακριά μου οι περισσότεροι βέβαια, κάνω τη δουλειά που αγαπώ, έχω 3-4 καλούς φίλους, κάνω ταξίδια, περνάω καλά. Περνάω καλά; Λέω στον εαυτό μου πως αφού δεν έχω κανένα πρόβλημα είμαι αχάριστη που δε νιώθω γεμάτη. Είμαι αχάριστη. Νιώθω μόνη. Η μοναξιά μου είναι πλέον φίλη, σχεδόν αγκαλιάζω τις πληγές μου γιατί αυτές μου θυμίζουν το πόσο πληγώθηκα. Πληγώθηκα πολύ και αυτό με έκανε τον άνθρωπο που είμαι σήμερα. Με αγαπάω. Αλλά έχω και αγάπη να δώσω. Εχω αγάπη να δώσω; Ή την έδωσα όλη σε εκείνον; Έχω αγάπη να δώσω. Και είναι λες και κανείς δεν τη θέλει. Πολεμώ και δε νικάω, κάθε μέρα και κάθε νύχτα.