ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Aγάπη μου γλυκιά,Υπήρξαν αμέτρητες φορές που δεν κατάφερα να σου μεταφέρω σωστά όσα ένιωθα είτε με έργα είτε με λέξεις. Αμέτρητες φορές που ήθελα να πω σ'αγαπάω κι εσύ καταλάβαινες αγαπάω τον εαυτό μου, που ήθελα να πω ότι σ έχω ανάγκη κι εσύ καταλάβαινες ότι θέλω να σε διώξω. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσες φορές αυτό τον τελευταίο καιρό μίσησα τον εαυτό μου, που αφοπλισμένος από τις αδυναμίες και τους φόβους έγινε ένας εαυτός που εσύ δεν αγαπάς. Και τον μίσησα τόσο πολύ γιατί ήξερα πάντα ότι δε θα ρχοταν ποτέ για μένα αυτό το ένα άτομο που θα έδινε ζωή στα όνειρά μου. Πίστεψα ότι ήρθε κι ότι ήσουν εσύ, μα τώρα που σε χάνω δεν ξέρω. Μήπως δεν ήσουν τελικά; ή μήπως εγώ δε σε άφησα να είσαι; Όπως και να χει, το μόνο που σίγουρα ξέρω είναι ότι ήθελα να είσαι εσύ. Γι αυτό και δεν πρόκειται να δεχτώ τίποτα λίγότερο, τίποτα πιο μέτριο. Σου χα υποσχεθεί ότι θα προστατεύω πάντα την αξιοπρέπεια αυτού του έρωτα, κι αν δεν μπορούσε να ναι ρομαντικός και μεγάλος όπως πρέπει, δε θα τον έβαζα ποτέ στην εντατική. Θα τον σταματούσα όταν δυνατός και όμορφος καταλάβαινε ότι ήρθε η ώρα του να σβήσει, χωρίς δειλία χωρίς πισωγυρίσματα. Δε θέλω να τον δω να αγκομαχάει, να κουράζεται, να προσπαθεί για μία ανάσα. Αλλά έτσι όπως σβήνουν οι μεγάλοι άνθρωποι, έτσι όπως τελειώνουν τα μεγάλα βασίλεια, έτσι όπως αποχαιρετιούνται οι μεγάλες στιγμές. Με αξιοπρέπεια και ευγνωμοσύνη που τον έζησα.Τις τελευταίες μέρες το καταλαβαίνω. Στα μάτια σου, στον τρόπο που μου μιλάς, στο μήνυμα που δε μου στέλνεις όταν θα στελνες, στο τηλέφωνο που δε με παίρνεις όταν έπαιρνες, στην αλήθεια που μου κρύβεις, στην αγκαλιά που δε μου κάνεις όταν στενοχωριέμαι, στη σκληράδα που σου βγάζουν τα δάκρυά μου. Δεν ξέρω τι είναι και δε θα προσπαθήσω να το βρω, γιατί πονάει πολύ και γιατί κάθε φορά που το κάνω φοβάμαι μήπως ανακαλύψω ότι όλο αυτό δεν ήταν αληθινό αλλά άλλη μια προσπάθεια του μυαλού μου να κρατήσει ζωντανά όσα πίστευα μικρή κι όσα καθημερινά κάποιος θέλει να σκοτώσει.Το ξέρω αγάπη μου ότι πάντα θα υπάρχει ένα κομμάτι που θα ανήκει μόνο σε σένα. Ένα γιατί για κάθε φορά που μου λείπεις κι ένα συγγνώμη στον εαυτό μου για κάθε φορά που δε θα μπορώ να νιώσω έτσι για κανέναν. Και θα υπάρχει πάντα ένα δάκρυ κι ένα χαμόγελο που θα ' ναι δικό σου, που θα το μοιράζομαι μαζί σου στη ζωή μου σαν να 'σαι εκεί, σαν να μην έφυγες ποτέ. Και τώρα που σου γράφω όλ' αυτά σ αγαπάω και είμαι ερωτευμένη μαζί σου περισσότερο από ποτέ. Γιατί είσαι ο μόνος άνθρωπος που μου δωσε ένα λόγο για να γίνω καλύτερη, ν αλλάξω.Δε σταμάτησα να πιστεύω σ αυτή την αγάπη, ποτε δε θα σταματήσω όσο αναπνέω. Ποτέ δε θα πω ότι δεν ήταν έτσι και πάντα θα ελπίζω στη ζωή και σε σένα να με διαψεύσουν. Η ελπίδα μου είναι ότι αν ήταν αυτό που πίστευα κάποια μέρα θα μας φέρει πάλι κοντά. Ο χρόνος και η απόσταση, η ανθρώπινη απουσία ξεκαθαρίζουν πολλά πράγματα. Για τον εαυτό μου ξέρω ότι το μόνο που θα κάνουν είναι να στοιχειώνουν την απόφασή μου.. Φοβάμαι πάρα πολύ πως όταν φύγω δε θα στενοχωρηθείς ή θα περάσει ο καιρός και δε θα σου λείψω και θα καταλάβεις ότι δε με αγαπούσες τόσο. Αλλά είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρω. Για να πάψω να σ αγαπάω σαν παιδί και ν αρχίσω να σ αγαπάω σαν γυναίκα.Σ αγαπάω πάρα πολύ και το μόνο που ελπίζω είναι να με ξαναβρείς. Έλενα