ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μαρεσει πολυ η δουλεια μου. δουλευω σε ειδικο σχολειο σε αρκετα δυσκολη ειδικοτητα(δεν ειναι μονο οι δασκαλοι και οι καθηγητες). λατρευω φυσικα τα παιδια. εχει σωματικη και ψυχολογικη φθορα. καθε μερα ειναι τελειως διαφορετικη γιατι ποτε δεν ξερεις τι συμπεριφορα θα βγαλει το παιδι. αν λεμε καθε παιδι ειναι διαφορετικο, στα αμεα, ισχυει στον τριπλασιο βαθμο, οπου η καθε αναπηρια δεν ξερεις πως θα εμφανιστει κ πως θα εξελιχτει. μεσα στη δουλεια ζω ολα τα συναισθηματα. χαρα,νευρα, στεναχωρια, κλαματα και απο συγκινηση και απο θυμο και πολλα αλλα. και ολα αυτα τα ζω οχι μονο εξαιτιας των παιδιων, αλλα και των συναδελφων. γιατι οσο καλη και νασαι στη δουλεια σου, ειναι πολυ σημαντικο να εισαι σε καλο εργασιακο περιβαλλον, πραγμα δυσκολο φυσικα.υπαρχουν μερες που εχω πολυ καλη μερα με τα παιδια και φευγω με ενα χαμογελο ικανοποιησης και ανακουφισης, οτι παει κ σημερα,ολα πηγαν καλα, μακαρι κ αυριο ετσι να ειναι, και υπαρχουν μερες που κλαιω κ εχω πονοκεφαλο ειτε απο αγχος, πιεση, νευρα, αλλα λεω δεν πειραζει, παω μια βολτα να παρω αερα και να ηρεμησω, αυριο ειναι μια καινουργια μερα, και ανυπομονω να δω τα παιδακια μου. δεν ειναι ολα ροδινα καθε μερα. παιρνω και δινω πολυ αγαπη, υπαρχουν απειρα πραγματα που μουρχονται στο μυαλο οταν σκεφτομαι τα παιδακια και τι εχω ζησει μαζι τους, αλλα δυστυχως δεν μπορω να τα γραψω δημοσια ακομα και ανωνυμα.