ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 30 και δεν έχω σπουδάσει. Όλα αυτά τα χρόνια έμενα με τους γονείς μου και δούλευα περιστασιακά. Μάζευα χρήματα για να φύγω στο εξωτερικό. Μάζεψα ένα αρκετά ικανοποιητικό ποσό που θα με εβγαζε τους πρωτους 6 μήνες. Ως που ξαφνικά τα πράγματα πήραν διαφορετική τροπή και το ταξίδι αναβλήθηκε λόγω θεματων υγειας και των δυο γονιων μου ταυτοχρονα. Εδώ ταιριάζει απόλυτα η παροιμία "όταν κάνεις σχέδια ο θεός γελάει". Τώρα εργάζομαι σε μία επιχείρηση όπου με ενδιαφέρει το αντικείμενο αυτό και θέλω να εξελιχθω. Είναι μερικές φορές που περνάει από το μυαλό να σπουδάσω στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Έχω τα χρήματα που μάζευα για το εξωτερικό και συνεχίζω να μαζεύω από τη δουλειά μου. Ο κύριος μου στόχος ήταν το εξωτερικό αλλά σκέφτομαι και τις σπουδές. Θα μου πείτε να δώσω με πανελλήνιες. Το πρόβλημα είναι ότι ποτέ δεν το είχα με το διάβασμα, δεν τα καταλάβαινα, πάντα μου ήταν δύσκολο. Και δεν είναι αν το θέλω θα διαβάσω αλλά μερικά άτομα είμαστε αδύναμοι ή χαζοι (βαζω τον εαυτο μου μεσα) και δεν τα παίρνουμε εύκολα τα γράμματα. Οπότε αν τυχόν ρισκαρω να παω στο Αεπ μπορεί και να τα παρατησω και πανε τσαμπα τα χρηματα. Με πανελληνιες θα χρειαστω βοήθεια και σίγουρα πάνω από χρόνο προετοιμασιας κι αν δεν περάσω πάνε τα λεφτά και οι κόποι. Κατι αλλο που σκεφτομαι ειναι να φυγω εξωτερικο και να σπουδασω εκει αλλα εδω δεν τα καταφερνω στα ελληνικα θα τα καταφερω στα αγγλικά; δεν νομιζω. Το καλό είναι ότι στη χώρα που θέλω να πάω έχω γεννηθεί εκεί και έχω την υπηκοότητα οπότε δεν θα χρειαστώ κάτι παραπάνω. Εκτός από τα βασικά ταυτότητα sin etc τα οποία έχω βγάλει όταν είχα πάει πριν δύο χρόνια. Εσείς τι θα επιλεγατε;Υγ. Λίγο ακυρο, ένα τέτοιο άτομο σαν εμένα θα το βλέπατε σοβαρα να κανατε σχεση;