ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν δεκαπέντε μέρες ήρθε να μας επισκεφθεί η πεθερά μου. Μένει στην επαρχία. Δεν είναι κακιά γυναίκα σε καμία περίπτωση αλλά θέλει τα πράγματα να γίνονται όπως θέλει. Επιμένει να μου δείχνει πως να κάνω πράγματα. Δεν λέω ότι εχει άδικο είναι μια γυναικα κοντά στα 70 νοικοκυρά μεγάλωσε τέσσερα παιδιά τα έκανε όλα επιστήμονες δουλεύοντας στα χωράφια και έχοντας το σπίτι της πάντα στην τρίχα (να κάτσεις κάτω να φας χωρίς υπερβολή). Εμένα μου σπαγε τα νεύρα όλες τις μέρες. Δεν μπορούσα να γυρίζω στο σπίτι από τη δουλειά τσακισμένη απο την πίεση στο γραφείο και την κίνηση του δρόμου και να μου δινει συμβουλές για τα πλακάκια και για τα τζάμια. Την άκουγα με υπομονη μεν δεν έλεγα τιποτα αλλά μέσα μου την γείωνα κανονικά και μέτραγα τις μέρες πότε θα φύγει. Και ήρθε η μέρα σήμερα να φύγει. Μάζεψε τα πράγματα της (την ώρα που έκλεινε το φερμουάρ της τσάντας της ένιωσα ένα τσίμπηκα και ένα τσούξιμο στα μάτια) φίλησε τα παιδιά μου που κοιμόντουσαν ακόμα και την πήγα το πρωί στο ΚΤΕΛ να το πάρει να φύγει. Ρε παιδιά την ώρα που έμπαινε στο λεωφορείο γύρισε δακρυσμένη μου έδωσε ένα φιλί με ευχαρίστησε για τη φιλοξενία και μου είπε "να μου προσέχεις τα παιδιά γεια σου". Πήγα στο αυτοκίνητο και με έπιασαν τα κλάματα. Πως μας έχει κάνει έτσι η κούραση και το σπάσιμο νεύρων να μη βλέπουμε τους ανθρώπους που μας αγαπούν...... Το αποφάσισα το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος φύγαμε για το χωριό της.