ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σε σκέφτομαι πολύ τις τελευταίες μέρες. Ξέρω ότι ψιλογραφεις στις εξομολογησεις. Δεν ήταν δύσκολο να το καταλάβω. Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος. Ίσως να είναι αυτή η χαραμαδα επικοινωνίας που δεν έχω καταφέρει να κλείσω ακόμα. Φταις κι εσύ, όμως. Ξέρεις πώς το λέω, δε σε κατηγορώ για κάτι. Απλά έχω κι εγώ το δικαίωμα να παραπονεθώ, έτσι δεν είναι; Δε θυμάμαι καλά καλά το πρόσωπό σου. Δεν πάει και πολύς καιρός αλλά οταν απωθείς κάτι απο τη μνήμη σου ξεθωριαζει. Ίσως αναρωτιέσαι γιατί δε στα έγραψα αυτά την τελευταία φορά. Γιατί κάνω αυτό που πρέπει, κάνω το καλύτερο που νομίζω για να συνεχίσουμε τις ζωές μετά από αυτό που ζήσαμε μαζί και ήταν πρωτόγνωρο. Τεσπα, έχω να κλάψω απο εκείνο το βράδυ κατι μήνες πριν. Το δάκρυ φτάνει μέχρι το βουρκωμα και γυρίζει πίσω. Γενικά μιλάω, είμαι σε ένταση έτσι κι αλλιώς τον τελευταίο καιρό και θα το χρειαζόμουν ίσως. Μπορεί να μου χρειάζεται απλώς μια βόλτα, να περπατήσω ετσι μια δυο ώρες. Δε μου λείπεις. Έχω αδειάσει μέσα μου. Χρειάζομαι χρόνο και το απολαμβάνω που μου τον δίνω απλόχερα. Για ένα λόγο γράφω. Μήπως το δεις και καταλάβεις οτι και για μενα ήταν/είναι δύσκολο. Αυτό μόνο να μπορούσες να καταλάβεις και να κοβες το σχοινί. Καληνύχτα μούτρο.