ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το παρελθόν και όσα έχω ζήσει πάλι μου χτυπούν την πόρτα μεταφορικά πάντα....Όταν κανείς μένει μόνος και θέλει να δει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι χωρίς παρωπίδες και χωρίς φτηνές δικαιολογίες για να δικαιολογείς τις πράξεις σου κλπ.Πράγματα που όταν λειτουργείς κάτω από το βάρος συναισθηματικής φόρτισης δεν μπορείς να τα δεις...Ανακάλυψα ότι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος να αφήσει τον ίδιο του τον εαυτό εκτεθειμένο απέναντι σε όλους τους γύρω του για εκμετάλλευση κατά κάποιο τρόπο...Να μην λειτουργεί στις αποφάσεις του με βάση τι θέλει ο ίδιος και να οδηγείται εκεί που τον πηγαίνει η καρδιά του αλλά να αφήνει τον εαυτό του να επηρεάζεται από άλλους...Όταν είσαι μικρός ηλικιακά δεν σε νοιάζει , ίσως τα λάθη συγχωρούνται ας πούμε πιο εύκολα εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας , όταν όμως μεγαλώνεις και το μυαλό ωριμάζει βλέπει την αλήθεια κατάματα...και η δική μου αλήθεια ότι συμβιβάστηκα με πολλές καταστάσεις για διάφορους λόγους που δεν έχουν αξία ανάλυσης εδώ αλλά δυστυχώς με κράτησαν στην ζωή μου στάσιμο μέχρι στιγμής και μόνο χωρίς αυτό να περιορίζεται στην έλλειψη συντρόφου αλλά γενικότερα..Είχα φίλους αλλά στον δρόμο κάπου χάθηκαν, πίστεψα ότι είχα βρει τον άνθρωπο της ζωής μου για δημιουργία οικογένειας αλλά και αυτή χάθηκε ή πιο σωστά εγκατέλειψε την πορεία μας και πλέον δημιούργησε οικογένεια τόσο εύκολα και γρήγορα γκρεμίζοντας σαν καλοκαιρινό κάστρο με άμμο τα όσα ζήσαμε...Μετά από όλα αυτά όσο και να προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι θα πάμε μπροστά , δυστυχώς διαψεύδομαι καθημερινά και η στασιμότητα συνεχίζεται...Δεν ξέρω ποια θα είναι η εξέλιξη της ζωής της δικιάς μου αλλά το μόνο που έχω να πω σε όσους και όσες διαβάζεται αυτή την εξομολόγηση να μην μένετε στάσιμοι στην ζωή σας , μην συμβιβάζεστε με κάτι λιγότερο από αυτό που σας αξίζει και να διεκδικείτε τα θέλω σας απέναντι στα πρέπει των άλλων..ο κόσμος πάντα θα λέει και θα υπάρχει απέναντι σας , η ζωή όμως ανήκει στον καθένα ξεχωριστά και θα ανοίγεται καθημερινά μπροστά σαν ένα νέο μονοπάτι...