ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες το απόγευμα κατά τις 19.20 επέστρεφα με το μετρό.Απίστευτη ζέστη ,αρκετός κόσμος και μια κενή θέση.Και τότε τον είδα.Ένα νεαρό παιδί γύρω στα 30 στεκόταν όρθιος απέναντι από την πόρτα και ενώ όλα έμοιαζαν φυσιολογικά,τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα.Έκλαιγε βουβά ,σκούπιζε τα δάκρυα του και ξεσπούσε σε νέα.Άγνωστε φίλε σηκώθηκα και διέσχισα μισό βαγόνι για να φτάσω κοντά σου . Μόλις όμως κατάφερα να σε πλησιάσω ήταν η στάση σου και βγήκες (σταθμός Λαρίσης)Σου στέλνω μια αγκαλιά (αυτή που δεν μπόρεσα να σου δώσω)και ελπίζω σήμερα όλα να είναι καλύτερα...