ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

λοιπόν ξεκινώ...η κοπέλα μου είναι από Θεσσαλονίκη,είμαστε μαζί ενάμιση χρόνο την έβλεπα κάθε ενάμιση μήνα περίπου πέρυσι αλλά δυστυχώς λόγω διάφορων ψυχολογικών και οικογενειακών θεμάτων που έχει συγκρουόμασταν άσχημα με την παραμικρή αφορμή και συνήθως εγώ υποχωρούσα για να μην φτάσω τα πράγματα στα άκρα.. το καλοκαίρι ήταν χάλια ψυχολογικά έπαρινε cipralex και lextonanil, εγώ εκεί, δίπλα σε οτιδήποτε χρειαζόταν. Ήρθαμε μαζί Αθήνα για να μείνουμε μαζί σιγά-σιγά αλλά.... έκανε χαμό στο σπίτι με την παραμικρή αφορμή, παρεξηγούσε λέξεις φράσεις, οτιδήποτε. Ούτε ποτέ στις πράξεις της έβαζε όρια... μπορεί να πράξει το οτιδήποτε... Γνωρίζω ότι αυτές οι ψυχολογικές αποκλίσεις παρουσιάζουν τέτοια χαρακτηριστικά Γενικότερα φερόταν πολύ παρορμητικά με σκοπό την πρόκληση του άλλουη κοπέλα είναι υπερβολικά εγωίστρια και αγνώμων, εδώ που ήρθε τα θεωρούσε όλα δεδομένα, έλεγε"εγώ θέλω αυτά για το βράδυ" και αν δεν τα αγόραζα γινόταν χαμός...Σκεφτείτε ότι είχε λαλήσει μία φορά και χτύπησε το κεφάλι της σε μία ντουλάπα τη βοηθήσαμε να βρεί μία σχολή θεάτρου, να κάνει αυτό που η ψυχούλα της αγαπά αλλά πάλι αγνωμοσύνη το αποτέλεσμα..επειδή μαλώναμε συνέχεια βρήκε έναν συγκάτοικο απ'τη σχολή να μείνει στην Καλλιθέα,αλλά λόγω μίας αφορμής αναγκάστηκε να φύγει από εκεί και τώρα μένει με έναν που τον βλέπει ως φιλική/πατρική φιγούρα. Το κακό είναι ότι στο υπόλοιπο περιβάλλον της δείχνει ένα άλλο πρόσωπο αυτό της μαζεμένης και κατατρεγμένης κοπέλας, μάλιστα κατέληξε να λέει ότι τη χτυπώ ενώ την έπιανα από τους καρπούς-ασύνειδα σφιχτά- για να την βάλω να κάτσει σ'ένα σημείο. Αν τα πω αυτά σε άτομα από τη σχολή της όμως δε θα με πιστέψει κανείς.....