ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που είμαι σχεδόν 30 χρονών και ακόμα δεν έχω παρέες και φίλους. Οι γονείς μου ήταν πολύ συντηρητικοί και δε με άφηναν να βγαίνω όταν ήμουνα μικρή. Μετά μπήκα στη σχολή και νόμιζα ότι θα βρω φίλους. Αλλά δυστυχώς και εκεί άμα δεν έχεις λεφτά για να βγαίνεις δε γίνεται.. Είχα και κάτι γνωστούς που μπήκαν στη χρονιά μου και που τους θεωρούσα παρέα μου αρχικά αλλά με την πρώτη ευκαιρία με παράτησαν. Μάλλον αυτοί δε με θεωρούσαν ποτέ. Μετά προσπάθησα με κάτι άλλα παιδιά αλλά είναι πολύ δύσκολο να μπεις σε παρέα. Τη σχολή την παράτησα, δουλειά δεν έχω, ευτυχώς έχω σχέση, το μόνο που με παρηγορεί και συζώ. Αλλά πάλι στεναχωριέμαι που δεν έχω παρέα, που βγαίνω πολύ σπάνια, σχεδόν ποτέ, που προσπαθώ να κάνω γνωριμίες μέσα από χόμπυ πχ αλλά κανείς δε ζητάει το κινητό μου ή δε μου λέει να πάμε για καφέ. Με μερικά άτομα μιλάμε πολύ όταν συναντιόμαστε και αισθάνομαι ότι με συμπαθούν, αλλά μέχρι εκεί. Γενικά είμαι ευγενική πιστεύω, έχω απόψεις για κάποια θέματα, προσπαθώ να είμαι ευχάριστη.Facebook δεν έχω, δε θέλω να βάλω, τουλάχιστο προς το παρών, υπάρχει λόγος.Προφανώς κάπου κάνω λάθος,ε?