7.3.2013 | 17:09
Sτεναχωριέμαι...
...Μια μικρή απογοήτευση. Αυτό νιώθω. Για όλα και τα κοιτάζω σα να μαι τυφλή. Έχω κουραστεί απ' όλα. Κι εσύ αντί να είσαι αγάπη, έρωτας...Είσαι μια υπεκφυγή μέσα στη ζωή μου. Έχω κι εγώ προβλήματα ν' αντιμετωπίσω αλλά δεν έχω ούτε το κουράγιο για τα ουσιώδη. Μπορώ να γελάσω με τα όνειρα μου και την μεγαλομανία μου άφοβα και να σε βλέπω κι εσένα σε μόνιμη αντιπαράθεση με τον εαυτό σου. Και εγώ έχω μια μόνιμη κούραση. Πόσο να γεάω με τα ίδια αστεία, μέσα μου σιγά-σιγά όλα εξασθενίζουν. Κοιμίζω ότι νιώθω και γράφω μια ακατάληπτη εξομολόγηση και θέλω να φωνάξω για όλα: ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ! Κουράστηκα να νοιάζομαι. Κουράστηκα να είμαι εδώ για τους άλλους. Αφήστε με ήσυχοι. Ή να είστε κι εσείς δίπλα μου! Κουράστηκα!Κι εσύ, εσύ τρελός έρωτας. Κι εγώ θέλω ήρεμα πράγματα κι όχι την απουσία σου. Κι αν νιώθεις πως δεν σε εμπιστεύομαι καλά κάνεις. Δεν έχω προσδοκίες από σένα και πάλι, δεν φεύγω. Αλλά μένω για μένα. Κι όταν θα φύγω για μένα θα το κάνω και θα με χάσεις :)ΥΓ. Ούτε κι εγώ ξέρω τι λέω, είμαι κουρασμένη και νιώθω πάλι μόνη...