ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θεωρώ πως ο άνθρωπος αποζητά πραγματικά αυτό που έχει στερηθεί περισσότερο. Έχω στερηθεί την ουσία των πραγμάτων. Όμως, είμαι ευγνώμων για την ελάχιστη ουσία που με περικλείει. Καλούς φίλους, τη δυνατότητα να ονειρεύομαι, αλλά και και την ικανότητα να αντιλαμβάνομαι τι είναι ορθολογικό και τι όχι. Απεχθάνομαι τη ρηχότητα και την ανάγκη μερικών ανθρώπων να καταπιέζουν το "είναι" τους, να το αντικαθιστούν με κάτι που δεν είναι. Έχω στερηθεί μια κανονική, ταπεινή οικογένεια. Επιφανειακά έχω. Έναν πατέρα, στα χαρτιά. Μία μητέρα, στην πράξη, η οποία όμως, στερείται υπομονής και κατανόησης. Τη δικαιολογώ, τρόπος επιβίωσης.Δυστυχώς, η διαβίωση δεν ήταν και δεν είναι ομαλή με κανέναν απ'τους δύο. Εφικτή ναι, αλλά ψυχοφθόρα. Λίγο, λίγο. Το πατρικό, αδιάφορο. Η γειτονιά, υπέροχη. Το μεγαλύτερό μου όνειρο είναι η δημιουργία μιας οικογένειας. Δε σχετίζεται απαραίτητα με την επιτυχία και την τελειότητα αυτής. Κάθε οικογένεια έχει δικά της προβλήματα. Η ηρεμία μού λείπει, η ασφάλεια, η ανάγκη να ανήκω κάπου, να στηρίζω και να στηρίζομαι. Πιστεύω θα συμβίωνα όμορφα με τη μοναξιά. Δε θα επιβίωνα, όμως σε μία ακόμη "κενή" οικογένεια, δίχως γέλιο, δίχως χαρά. Μακάρι να αγγίξουμε όλοι την ευτυχία που χρειαζόμαστε.