ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ο πόνος, η θλίψη επιστρέφουν σαν νυχτερινή παλίρροια στο θώρακα και ανεβαίνουν ορμητικά στο μυαλό μου. Εκεί που λέω: «είμαι καλά περνάει», με επισκέπτονται απρόσκλητα, επιτακτικά και κατακλύζουν τη σκέψη μου. Ανικανοποίητη η ζωή μακριά σου. Παγωμένα τα βλέμματα δίπλα μου. Η ζήλια σφίγγει ξανά το στομάχι και η ανάσα μετατρέπεται αργά σε λυγμό. Η πόλη ξαναγίνεται στιβαρά παρατεταγμένα ντουβάρια χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Οι δρόμοι συγκεκριμένοι, χωρίς ζωή, χωρίς κίνηση, χωρίς βοή. Είμαι μια μελωδία μονότονη που απλά παίζει για να κρατήσει ζωντανή μια απαραίτητη σπίθα, για να μπορώ να σκέφτομαι και να συντηρούμαι.Κάνω κύκλους στο μυαλό μου, τεράστιους φαύλους κύκλους που δεν με αφήνουν σε ησυχία. Όλα γίνονται μηχανικά, μωρό μου, γιατί το άγχος έχει καταλάβει τη ψυχή μου. Ξαπλώνω, κλείνω τα μάτια και παίρνω βαθιές ανάσες. Ξύνω με τα χέρια μου ένα λασπωμένο θεόρατο τοίχο, ψυχή μου. Κάνω βόλτες στο τετράγωνο για να ηρεμήσω, αλλά είμαι πάντα με τα μάτια κλειστά στο κρεβάτι μας και μυρίζω ακόμα τις στιγμές,αγάπη μου. Μερικές φορές περνάει μόνο με τον ύπνο. Πρώτα δεν πέρναγε ούτε έτσι. Ξάπλωνα και η πανσέληνος αντάριαζε τη ψυχή μου.Το φως της κρύωνε το δέρμα μου, φως μου. Είναι δύσκολες αυτές οι ατέλειωτες άρρωστες ώρες. Ο χρόνος χάνεται, δεν υπάρχει το παρόν, μόνο το παρελθόν και το μέλλον το βλέπω ζοφερό, μάτια μου. Αχ βλέμμα μου, ψυχή μου, σώμα μου, θα μάθω να ζω χωρίς εσένα.tesla32