ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν ήμουν αλλιώς, δε θα χαμε συναντηθεί ποτέ.Αν ήμουν αλλιώς, θα το χα βάλει στα πόδια όταν αναφερθήκαμε στα "στίγματά" μας. Δεν είμαι αλλιώς, γιατί το μόνο στίγμα που αναγνωρίζει η επιστήμη είναι το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας. Για τ' άλλα στίγματα, και τα δύο, έχω πληρώσει ακριβά το τίμημα, πίστεψέ με.Aν ήμουν αλλιώς, θα φοβόμουν ακόμα τα στίγματα και τους φόβους που μας υπαγόρευσαν άλλοι. Τώρα, όμως, στα μεθεόρτια, αντί για φόβο, νοιώθω ευγνωμοσύνη, γιατί αυτοί οι άλλοι πήγαν στο καλό τους και μας επέτρεψαν να βρεθούμε. Τι ευτυχία, Θεέ μου!Κάνε, λοιπόν, ανα-γραμματισμό, και φτιάξε το "να" από το "αν". Να ρθεις και να σε πάρω αγκαλιά, να σου ανακατέψω τα μαλλιά (πεθαίνω για αυτή τη φράντζα), και να σε γεμίσω με φιλιά. Φιλιά γλυκά, όπως η σοκολάτα που μ' αρέσει και ξέρω ότι μου αγόρασες, όπως και τα τσιγάρα, τον ίδιο μας καπνό [κι εκεί αναστεναγμός...-τον ίδιο καπνό που κάπνιζε κι εκείνη, ε;].Και θα μου πεις "that's life".Και θα σου πω "no, darling, that was life as we knew it then".Στην πραγματική ζωή, είμαστε μόνοι Εγώ κι Εσύ. Οι δυο μας. Μαζί.Έλα και φέρε μου τη σοκολάτα μου. Και τάισέ με. Κι αν λερωθώ και λερωθείς κι εσύ, θα γλέιψουμε ο ένας τα δάχτυλα του άλλου. Κι αν μας ρωτήσουν οι περαστικοί, θα πούμε απλά πως επουλώνει τις πληγές.Καλή μας χρονιά. Remember us.